Kratovo (makedonski: Кратово) je pitoreskni gradić od 10,288 stanovnika (2006.), sjedište je istoimene makedonske Općine Kratovo. Leži na zapadnim padinama Osogovske planine, na nadmorskoj visini od 600 metara. Ime je dobio jer je izgrađen u krateru ugaslog vulkana, po čijim se stranama amfiteatralno dižu kuće.
Već od antičkih vremena je središte rudarstva (zlato, bakar, srebro). Za rimske vladavine poznat je pod imenom Kratiskara, za vladavine Bizanta, postaje i važan trgovački i obrtnički centar(obrada metala) pod imenom Koritos ili Koriton. Već iz tog razdoblja postoje i jake trgovačke veze između Dubrovnika i Kratova. Dubrovčani su imali svoju stalnu koloniju u Kratovu sve do XIX stoljeća, kad joj se gubi trag. Za vladavine srednjovjekovne srpske države (XIII st.) u grad se doseljavaju Sasi (germansko pleme) koji obnavljaju rudnike. Eksploatacija ruda se nastavlja i pod otomanskom vlašću, sve do velikog Karpoševog ustanka(1689.) protiv otomanske vlasti, i austrijske vojne ofanzive(general Piccolomini). Tada su rudnik i grad oštećeni u borbama(veliki dio rudara uzeo učešća u tom ustanku). Rudnici su obnovljeni tek početkom XIX st., tada je po austrijskom geologogu i putopiscu Ami Bouéu, koji je posjetio Kratovo 1836. grad je imao 56 000 stanovnika. Prestankom eksploatacije ruda, grad je počeo stagnirati i stanovništvo mu se raselilo.
