Kaart (cartografie) - Aeroporto Internacional de Belém - Val de Cans (Belém/Val de Cans–Júlio Cezar Ribeiro International Airport)

De luchthaven Belém/Val de Cans–Júlio Cezar Ribeiro International is de belangrijkste luchthaven van de Braziliaanse stad Belém. Val de Cans (soms ook gespeld als Val de Cães) is de naam van de wijk waarin de luchthaven gelegen is. Sinds 13 april 2010 is de luchthaven ook vernoemd naar Júlio Cezar Ribeiro de Souza (1837–1887) een onderzoeker van luchtballons.

In 2012 was de luchthaven 10e in termen van afgehandelde vracht in Brazilië, waarmee het een van de drukste luchthavens van het land is. De luchthaven wordt uitgebaat door Infraero.

Sommige van zijn faciliteiten deelt de luchthaven met de luchtmachtbasis Belém van de Braziliaanse luchtmacht.

In 1934 benoemde generaal Eurico Gaspar Dutra, de toenmalige directeur van de militaire luchtvaart in Brazilië, luitenant Armando Sierra de Menezes om een locatie in Val de Cans te vinden waar een luchthaven zou worden gebouwd. Het Directoraat voor Civiele Luchtvaart, een onderdeel van het Ministerie voor Verkeer en Publieke Werken, zou de leiding hebben over het werk. De luchthaven begon zijn historie als een onverharde landingsbaan van 1.200m in oost-west richting. De luchthaven beschikte verder nog over een binnenplaats, een hangar en een betonnen parkeerplek voor militaire vliegtuigen, die later bekend zou staan als "Gele Hangar."

Met het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog werden de luchtmachtbases en luchthavens aan de Braziliaanse kust bijzonder belangrijk in het ondersteunen van het transport van vliegtuigen, personeel en materiaal over de zuidelijke Atlantische Oceaan naar Sierra Leone in West-Afrika. Deze faciliteiten boden de noodzakelijke logistieke ondersteuning voor de duizenden vliegtuigen die, geproduceerd in Canada en de Verenigde Staten naar Noord-Afrika en Europa werden getransporteerd. Na langdurige onderhandelingen tussen Brazilië en de Verenigde Staten werden twee betonnen landingsbanen van 1.500 × 45 meter gebouwd in Belém voor het Air Transport Command, waarmee de luchthaven zowel voor efficiënte burgerluchtvaart als ook militaire doeleinden gebruikt kon worden. Val de Cans en andere luchtmachtbases die door de Amerikanen tijdens de Tweede Wereldoorlog gebruikt werden, werden in 1945 teruggegeven aan het Braziliaanse Ministerie van Luchtvaart.

Panair do Brasil, Pan American, en NAB – Navegação Aérea Brasileira begonnen hun activiteiten met als basis Val de Cans. In 1958 begon het Ministerie voor Luchtvaart met het bouwen van de eerste passagiersterminal voor de burgerluchtvaart, die op 24 januari 1959 geopend werd. Tot 1974 was de luchthaven onder beheer van het Departement voor Civiele Luchtvaart, nadien onder het beheer van Infraero.

De oorspronkelijke passagiersterminal onderging grootschalige renovatie en uitbreidingswerkzaamheden, die in 2001 gereed werden: in 1999 werd er een nieuwe passagiersterminal gebouwd op de plek van de oude terminal, en na het slopen van de oorspronkelijke terminal werd de nieuwe terminal verder uitgebreid. Deze nieuwe, uitgebreide terminal vergrootte het comfort en de ruimte voor passagiers sterk door de toevoeging van 6 vliegtuigslurven.