Anguilla (Anguilla)
 |
 |
Anguilla is waarschijnlijk sinds 1300 voor Christus bewoond door de Cariben. De oudste restanten van een nederzetting daarvan stammen uit 600. De grot van Fountain Cavern bevat petrogliefen. Scherven van aardewerk in de grot zijn gedateerd tussen 400 en 1200 n.Chr. Ook in Big Spring bij Island Harbour zijn petrogliefen aangetroffen in een voormalige grot, en zijn gedateerd tussen 600 en 1200 n.Chr. Het eiland is volgens sommigen ontdekt door Christoffel Columbus in 1493, zeker is dat de Fransman Pierre Laudonnaire in 1565 het eiland aandeed.
De eerste koloniale macht die aanspraak maakte op het eiland, was de Nederlandse West-Indische Compagnie in 1631. Zij begonnen er in dat jaar met het bouwen van een klein fort. De Spanjaarden veroverden in 1633 het eiland, en verwoestten het fort. De stenen hiervan werden door de Nederlanders gebruikt om een ander fort op het naastgelegen Sint Maarten te repareren. Van het voormalige Nederlandse fort zijn echter geen sporen gevonden, en de locatie ervan is onbekend.
In 1650 werd het eiland gekoloniseerd door Britse kolonisten, afkomstig van Saint Kitts. Zij begonnen met het verbouwen van maïs en tabak. In 1656 werden zij echter verdreven door de Cariben en in 1666 bezette Frankrijk het eiland. Een jaar later werd het eiland weer Brits bij de Vrede van Breda. Er bleven echter onenigheden tussen de Britten en Fransen, zoals blijkt uit het feit dat vanuit Anguilla het Franse deel van Sint Maarten tussen 1744 en 1748 werd bezet.
De Britten wilden op het eiland een aantal plantages oprichten, en daarvoor werd een aantal slaven aangevoerd uit Afrika. Door het ongunstige klimaat en de arme bodem werd dit geen succes. Na de afschaffing van de slavernij in 1834 gingen de meeste plantage-eigenaren daarom terug naar Europa, en lieten de voormalige slaven aan hun lot over. De populatie daalde hierna van 10.000 naar 2.000 inwoners. Aanvankelijk maakte de kolonie deel uit van Antigua, maar later werd ze onder het bestuur van Saint Kitts geplaatst in de kolonie Saint Christopher, Nevis en Anguilla.
Deze confederatie kreeg op 27 februari 1967 zelfbestuur. De inwoners van Anguilla voelden zich echter achtergesteld ten opzichte van de andere eilanden en zagen dit zelfbestuur als een mogelijkheid tot afscheiding. Zo waren er in 1967 geen verharde wegen, was er geen elektriciteit, geen telefoon, geen waterleiding en geen havenfaciliteiten.
Op 30 mei 1967 werden de politieagenten teruggestuurd naar Saint Kitts. Op 11 juli 1967 werd een referendum gehouden voor onafhankelijkheid. De separatisten wonnen met een overweldigende meerderheid: 1813 stemmen voor en slechts 5 stemmen tegen. De Britten weigerden. Er werd wel een interim-regering opgezet, waarbij Anguilla gedurende een jaar gedeeltelijk zelfbestuur kreeg. In dat jaar probeerden Anguilla en de regering van de confederatie een compromis te sluiten. Dit mislukte en nadat een tweede referendum was gehouden in 1969 (uitslag: 4 voor en 1739 tegen terugkeer naar de confederatie) werd de onafhankelijke republiek Anguilla uitgeroepen. Nadat 400 Britse parachutisten op 19 maart 1969 de orde herstelden (het enige verzet bestond uit spugen en schelden) werd Anguilla de facto een aparte kolonie. De parachutisten werden snel gevolgd door technici van het leger die de achterstanden op infrastructureel gebied wegwerkten.
Uiteindelijk werd Anguilla op 19 december 1980 dan toch officieel afgescheiden van Saint Christopher en Nevis, en werd het een aparte kolonie van het Verenigd Koninkrijk.
