Vlag van Canada
De huidige vlag van Canada, ook bekend als de Maple Leaf Flag ("Esdoornbladvlag") en in het Frans l'Unifolié ("De eenbladige"), is de nationale vlag van Canada. Hij is rood met een wit vierkant in het midden, met daarin een rood gestileerd esdoornblad met elf punten.
In 1964 richtte premier Lester Bowles Pearson een comité op om de voortdurende problematiek aangaande het gebrek aan een officiële Canadese vlag op te lossen. Hierdoor ontstond een groot debat omtrent het vervangen van de Union Flag. Uit drie keuzemogelijkheden werd het ontwerp met een esdoornblad van George Stanley, gebaseerd op de vlag van het Royal Military College of Canada, geselecteerd. De vlag werd voor het eerst gehesen op 15 februari 1965. Deze dag is een nationale feestdag geworden en staat bekend als National Flag of Canada Day.
De Canadese Rode Vaandel was onofficieel in gebruik sinds de jaren 1890 en werd in 1945 goedgekeurd voor gebruik "op elke plaats of gelegenheid die het wenselijk maken om een kenmerkende Canadese vlag op te hijsen". Naast de Esdoornbladvlag heeft in Canada ook de vlag van het Verenigd Koninkrijk (Royal Union Flag in Canada) een officiële status. Deze vlag symboliseert de band met het Gemenebest van Naties en de Britse Kroon: de Britse vorst is ook het staatshoofd van Canada. De Britse vlag maakt ook onderdeel uit van verschillende Canadese provincievlaggen.
Er is geen wet die voorschrijft hoe men met de nationale vlag moet omgaan, maar er zijn afspraken en protocollen als leidraad voor het weergeven van de vlag en haar plaats in de rangorde, waarin het voorrang krijgt over voornoemde en de meeste overige vlaggen. Allerlei vlaggen gemaakt voor Canadese functionarissen, overheidsinstanties en strijdkrachten bevatten op een of andere manier het motief met een esdoornblad, ofwel door de Canadese vlag in een kanton te hebben afgebeeld, ofwel door het gebruik van esdoornbladeren in het ontwerp.
In 1921 verklaarde koning George V dat de kleuren van Canada rood en wit zijn. Het rood is afkomstig van het kruis van Sint-Joris, dat op de vlag van Engeland staat. Het wit is afgeleid van de witte kleur van de Franse vorsten sinds Karel VII. Deze kleuren werden als de nationale kleuren van Canada verankerd na de afkondiging van de Canadese koninklijke standaard (de persoonlijke vlag van de Canadese vorst) in 1962.
Al sinds de 18e eeuw wordt het esdoornblad gebruikt als symbool van de Canadese natuur. Het werd voor het eerst als nationaal symbool gebruikt in 1868 wanneer het op de wapens van Ontario en Quebec verscheen. In 1867 componeerde Alexander Muir het patriottisch lied "The Maple Leaf Forever" dat een onofficieel volkslied van Engelstalig Canada werd. In 1921 werd het esdoornblad aan het wapen van Canada toegebracht. Tussen 1876 en 1901 verscheen het esdoornblad op alle Canadese muntstukken en na 1901 bleef het ook aanwezig op de penny. Het gebruik van het esdoornblad door het Royal Canadian Regiment als regimentsymbool gaat terug tot 1860. Tijdens de Eerste Wereldoorlog en Tweede Wereldoorlog waren insignes van de Canadese strijdkrachten vaak gebaseerd op een ontwerp met een esdoornblad. Na de oorlogen zouden esdoornbladeren de grafstenen van Canadese militaire graven sieren. Het esdoornblad op de vlag is van de suikeresdoorn. Suikeresdoorns zijn inheemse Canadese bomen; hun bladeren zijn acht tot achttien centimeter lang en hebben in de herfst een zeer mooie herfstkleur van helder geel, via oranje naar oplichtend rood-oranje. Het aantal punten van de bladeren, elf, heeft geen symbolische betekenis. Dit aantal verwijst niet, zoals sommigen denken, naar de tien provincies plus de federale regering.
In het blad kunnen ook twee boze witte gezichten gezien worden, die lijnrecht tegenover elkaar staan. Hierin wordt een verwijzing gezien naar de vaak confronterende aard van het Canadese federalisme, hoewel dit nooit bedoeld werd.
In 1964 richtte premier Lester Bowles Pearson een comité op om de voortdurende problematiek aangaande het gebrek aan een officiële Canadese vlag op te lossen. Hierdoor ontstond een groot debat omtrent het vervangen van de Union Flag. Uit drie keuzemogelijkheden werd het ontwerp met een esdoornblad van George Stanley, gebaseerd op de vlag van het Royal Military College of Canada, geselecteerd. De vlag werd voor het eerst gehesen op 15 februari 1965. Deze dag is een nationale feestdag geworden en staat bekend als National Flag of Canada Day.
De Canadese Rode Vaandel was onofficieel in gebruik sinds de jaren 1890 en werd in 1945 goedgekeurd voor gebruik "op elke plaats of gelegenheid die het wenselijk maken om een kenmerkende Canadese vlag op te hijsen". Naast de Esdoornbladvlag heeft in Canada ook de vlag van het Verenigd Koninkrijk (Royal Union Flag in Canada) een officiële status. Deze vlag symboliseert de band met het Gemenebest van Naties en de Britse Kroon: de Britse vorst is ook het staatshoofd van Canada. De Britse vlag maakt ook onderdeel uit van verschillende Canadese provincievlaggen.
Er is geen wet die voorschrijft hoe men met de nationale vlag moet omgaan, maar er zijn afspraken en protocollen als leidraad voor het weergeven van de vlag en haar plaats in de rangorde, waarin het voorrang krijgt over voornoemde en de meeste overige vlaggen. Allerlei vlaggen gemaakt voor Canadese functionarissen, overheidsinstanties en strijdkrachten bevatten op een of andere manier het motief met een esdoornblad, ofwel door de Canadese vlag in een kanton te hebben afgebeeld, ofwel door het gebruik van esdoornbladeren in het ontwerp.
In 1921 verklaarde koning George V dat de kleuren van Canada rood en wit zijn. Het rood is afkomstig van het kruis van Sint-Joris, dat op de vlag van Engeland staat. Het wit is afgeleid van de witte kleur van de Franse vorsten sinds Karel VII. Deze kleuren werden als de nationale kleuren van Canada verankerd na de afkondiging van de Canadese koninklijke standaard (de persoonlijke vlag van de Canadese vorst) in 1962.
Al sinds de 18e eeuw wordt het esdoornblad gebruikt als symbool van de Canadese natuur. Het werd voor het eerst als nationaal symbool gebruikt in 1868 wanneer het op de wapens van Ontario en Quebec verscheen. In 1867 componeerde Alexander Muir het patriottisch lied "The Maple Leaf Forever" dat een onofficieel volkslied van Engelstalig Canada werd. In 1921 werd het esdoornblad aan het wapen van Canada toegebracht. Tussen 1876 en 1901 verscheen het esdoornblad op alle Canadese muntstukken en na 1901 bleef het ook aanwezig op de penny. Het gebruik van het esdoornblad door het Royal Canadian Regiment als regimentsymbool gaat terug tot 1860. Tijdens de Eerste Wereldoorlog en Tweede Wereldoorlog waren insignes van de Canadese strijdkrachten vaak gebaseerd op een ontwerp met een esdoornblad. Na de oorlogen zouden esdoornbladeren de grafstenen van Canadese militaire graven sieren. Het esdoornblad op de vlag is van de suikeresdoorn. Suikeresdoorns zijn inheemse Canadese bomen; hun bladeren zijn acht tot achttien centimeter lang en hebben in de herfst een zeer mooie herfstkleur van helder geel, via oranje naar oplichtend rood-oranje. Het aantal punten van de bladeren, elf, heeft geen symbolische betekenis. Dit aantal verwijst niet, zoals sommigen denken, naar de tien provincies plus de federale regering.
In het blad kunnen ook twee boze witte gezichten gezien worden, die lijnrecht tegenover elkaar staan. Hierin wordt een verwijzing gezien naar de vaak confronterende aard van het Canadese federalisme, hoewel dit nooit bedoeld werd.
Nationale vlag
Land (geografie) - Canada
Warning: getimagesize(/Image/Map/MP6251999.gif): failed to open stream: No such file or directory in /home/mapnlee7/public_html/MAPNALL/article.php on line 532
 |
 |
De naam Canada is afgeleid van het indiaanse woord kanata, wat nederzetting betekent. Het land werd al duizenden jaren bewoond door indianen en inuit voordat het vanaf de 16e eeuw door de Europeanen, met name Fransen en Engelsen, werd verkend en gekoloniseerd. Frankrijk raakte in 1763 zijn kolonie Nieuw-Frankrijk kwijt aan de Engelsen. In 1867 vormden vier Engelse koloniën de Canadese Confederatie. Met het Statuut van Westminster in 1931 kreeg Canada meer autonomie binnen het Britse Rijk en in 1982 werd het land door de Canada Act ook formeel geheel onafhankelijk van het Verenigd Koninkrijk.