Mapa - Rottnest (Rottnest Island)

Rottnest – wyspa położona 19 km na zachód od wybrzeży Australii Zachodniej, w pobliżu miasta Fremantle. Wyspa ma 11 km długości, a jej największa szerokość to 4,5 km. Powierzchnia lądowa wynosi 19 km². Jest w całości rezerwatem przyrodniczym, zaliczonym do klasy A według australijskiej klasyfikacji, ale jednocześnie miejscem turystycznym.

Wyspa jest zarządzana przez Rottnest Island Authority, ciało podległe rządowi Australii Zachodniej i stworzone jedynie do tego celu. Zarząd ten gromadzi wpływy poprzez pobieranie opłat przy zejściu na wyspę (landing fee – opłata za wylądowanie) od wszystkich turystów. Miejscowe prawo nie zezwala na posiadanie ziemi przez osoby prywatne.

Mieszkańcy Australii Zachodniej nazywają tę wyspę Rotto.

Wyspa Rottnest była zamieszkiwana przez Aborygenów już 30 000 lat temu, dopóki podnoszący się poziom oceanów nie oddzielił jej od kontynentu, co miało miejsce przed siedmioma tysiącami lat. Wyspa występuje w wierzeniach plemienia Nyoongar pod nazwą Wadjemup.

Pierwsi Europejczycy dotarli na Rottnest w XVII w. i nie zastali na niej Aborygenów, natomiast plemiona zasiedlające najbliższe okolice na kontynencie nie posiadały łodzi (w przeciwieństwie do plemion ze wschodniego wybrzeża Australii). Wynika stąd, że wyspa nie była zamieszkana przez kilka tysiącleci.

Wyspa była obserwowana przez różnych żeglarzy holenderskich od 1610 r., w tym Fredericka de Houtmana w 1619 r., oraz 3 statki: Waekende Boey, Elburg oraz Emeloort w 1658 r. Nazwę Rottnest nadał wyspie kapitan floty holenderskiej Willem de Vlamingh 29 grudnia 1696. De Vlamingh wierzył, że występujący tu torbacz, zwany kuoka, jest dużym szczurem. Nazwa wyspy oznacza zatem "szczurze gniazdo".

Kolejnymi odkrywcami, którzy zatrzymywali się na Rottnest, byli Francuzi z ekspedycji Nicholasa Baudina w latach 1801 i 1803, Phillip Parker King w 1822 r., oraz kapitan James Stirling w 1827 r. Zazwyczaj raportowali, iż wyspę porastają gęste lasy (w przeciwieństwie do stanu obecnego).

Odkąd ustanowiono brytyjską kolonię w Perth, na wyspę zaczęto wysyłać aborygeńskich więźniów (od sierpnia 1838). W lipcu 1839 sekretarz kolonii odnotował, że w celu spacyfikowania miejscowych plemion Rottnest stała się miejscem zsyłki dla Aborygenów. Ustalono, że na wyspie znajduje się co najmniej 369 grobów Aborygenów. Przez wyspę przewinęło się ok. 3700 aborygeńskich więźniów ze wszystkich części Australii.

Wyspa zaczęła być odwiedzana w celach turystycznych od początków XX w., z wyjątkiem okresu II wojny światowej, gdy uczyniono z niej teren zmilitaryzowany. Pochodzące z tego okresu działa, instalacje maskujące i inne ślady pobytu wojska nadal można spotkać w wielu miejscach wyspy.

Jednym z mniej znanych, nawet dla mieszkańców Australii Zachodniej, aspektów historii Rottnest jest jej rola w charakterze ośrodka internowania w czasie obydwu wojen światowych. Podczas I wojny światowej osadzano tu głównie Niemców i Austriaków, lecz pod koniec wojny obóz zamknięto z powodu panujących w nim przerażających warunków bytowych. Podczas II wojny światowej przetrzymywano tu jedynie internowanych Włochów. Również i ten obóz mniej więcej w połowie wojny został zamknięty, a osadzonych przeniesiono do innych ośrodków, niekiedy bardzo odległych, nawet w Nowej Południowej Walii. Wielu z byłych internowanych stało się później obywatelami Australii.