Szeki – miasto w północnym Azerbejdżanie. Jest jednym z miast wydzielonych i siedzibą administracyjną rejonu Szeki.
Miasto położone jest na skraju wyżyny Xan, niedaleko od południowych stoków Wielkiego Kaukazu. Miasto opływają Qurcanaçay i Dəyirmanarxı.
Nazwa Szeki wywodzona jest od ludu Saków, zwanego także Scytami ałtajskimi – koczowniczego plemienia, które prawdopodobnie przybyło w te strony w VII wieku p.n.e. i zamieszkiwało te okolice przez kilkaset lat. Przedstawiciele tego plemienia w I wieku p.n.e. walczyli przeciw Rzymianom i niedaleko od miasta pokonali Pompejusza. Już wcześniej miasto było jednym z ośrodków Albanii Kaukaskiej i jej centrum religijnym. Wówczas miasto rozciągało się wyżej w górach, w miejscu gdzie obecnie znajduje się wieś Kiş. W V wieku rejon miasta Szeki wszedł w skład perskiego państwa Sasanidów. W 722 miasto zostało zniszczone przez potoki błotne, które zeszły z gór. W wyniku tego odbudowano miasto kilka kilometrów niżej na południe. Miasto rozwijało się dzięki temu, iż znajdowało się na trasie jedwabnego szlaku łączącego Zachód z Bliskim i Dalekim Wschodem. Na bazarach odbywał się ożywiony handel zbożem, wyrobami garncarskimi i jubilerskimi, miedzianymi naczyniami zdobionymi tzw. „czekanką” oraz przede wszystkim jedwabiem. To dzięki temu produktowi miasto zyskało sławę. Stąd kupcy z Europy, Azji i Bliskiego Wschodu wywozili tutejszy haftowany złotem jedwab. W XV–XVII w. ziemie terenu Szeki przechodziły na zmianę z rąk perskich w tureckie. Pod panowaniem chana Hadżiego Czalabiego (1743–1755) chanat szekijski stał się pierwszym niezależnym chanatem na terenie dzisiejszego Azerbejdżanu. W 1772 miasto nawiedziła potężna powódź, w wyniku której mieszkańcy Szeki musieli się przenieść na nieco wyższe tereny, czyli do obecnej lokalizacji. Od XVIII wieku w mieście działało aż 5 karawanserajów (isfahański, tebriski, lezgiński, ormiański i nowy) jednak do dziś przetrwały tylko dwa (obecnie zwane górny i dolny). W roku 1805 rozpoczęła się rosyjska okupacja Szeki. Po śmierci ostatniego chana w 1819, chanat został zlikwidowany, a jego tereny włączone w skład Imperium Rosyjskiego. Rosjanie nadali miastu nową nazwę Nucha, która funkcjonowała w latach 1840–1968. W połowie XIX wieku w mieście przebywał młody Lew Tołstoj w trakcie swojej służby wojskowej, co zaowocowało w późniejszym czasie napisaniem utworu „Jeniec kaukaski”. W 1920 Azerbejdżan okupowała Armia Czerwona, likwidując Demokratyczną Republikę Azerbejdżanu. Utworzona została Azerbejdżańska Socjalistyczna Republika Radziecka, w latach 1922–1936 część Zakaukaskiej FSRR w składzie ZSRR, w latach 1936–1991 republika sowiecka bezpośrednio w składzie ZSRR. W czasach ZSRR powstała w mieście fabryka jedwabiu, w której pracowało 7000 ludzi.
