Język limburski
Język limburski, dialekt limburski – należy do dialektów dolnofrankijskich. Używa go ok. 1,6 mln mieszkańców Niderlandów w rejonie Limburgii i Nadrenii, oraz kilkaset tysięcy w Niemczech.
Etnolekt ten nie posiada ustandaryzowanej formy literackiej, ale tworzy diasystem wraz z innymi dialektami, którymi posługują się Holendrzy. W użyciu są różnorodne gwary, własnymi odmianami dialektu posługują się na przykład mieszkańcy następujących miast: Maastricht, Sittard, Roermond, Weert i Venlo. W północnych rejonach Limburgii gwary limburskie zbliżają się do standardowego języka niderlandzkiego.
Według części językoznawców dialekt limburski jest na tyle odrębny, że może być uznany za język. Dodatkowym argumentem jest uznanie go przez władze Holandii językiem regionalnym. Posiada również swój kod ISO – lim.
W zależności od kryteriów czysto językoznawczych, socjolingwistycznych, prawnych czy tradycyjnego podejścia dialektologów etnolekt limburski traktowany jest albo jako dialekt języka niderlandzkiego, albo też jako język germański spokrewniony z narodowym językiem Holandii. Poniżej przedstawiono oba spojrzenia na problematykę statusu tej mowy.
Etnolekt ten nie posiada ustandaryzowanej formy literackiej, ale tworzy diasystem wraz z innymi dialektami, którymi posługują się Holendrzy. W użyciu są różnorodne gwary, własnymi odmianami dialektu posługują się na przykład mieszkańcy następujących miast: Maastricht, Sittard, Roermond, Weert i Venlo. W północnych rejonach Limburgii gwary limburskie zbliżają się do standardowego języka niderlandzkiego.
Według części językoznawców dialekt limburski jest na tyle odrębny, że może być uznany za język. Dodatkowym argumentem jest uznanie go przez władze Holandii językiem regionalnym. Posiada również swój kod ISO – lim.
W zależności od kryteriów czysto językoznawczych, socjolingwistycznych, prawnych czy tradycyjnego podejścia dialektologów etnolekt limburski traktowany jest albo jako dialekt języka niderlandzkiego, albo też jako język germański spokrewniony z narodowym językiem Holandii. Poniżej przedstawiono oba spojrzenia na problematykę statusu tej mowy.