Χάρτης - Μαλάουι (Republic of Malawi)

Σημαία του Μαλάουι

Η Δημοκρατία του Μαλάουι είναι το σύγχρονο επίσημο όνομα της άλλοτε Νυασαλάνδης (μέχρι το 1907), μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της τον Ιούλιο του 1964, από πρώην βρετανικό προτεκτοράτο που είχε αναγνωριστεί στις 15 Μαΐου του 1891, στη νοτιοανατολική Αφρική.

Η χώρα εκτείνεται δυτικά και κατά μήκος της ομώνυμης λίμνης Μαλάουι, της τρίτης σε μήκος λίμνης της Αφρικής. Συνορεύει προς Β. με την Τανζανία, Δ. και ΒΔ. με τη Ζάμπια και Ν. Α. και ΒΑ. με τη Μοζαμβίκη. Η συνολική έκταση της χώρας είναι 118.484 τ.χλμ., η οποία και χωρίζεται σε τρεις περιφέρειες και σε 24 συνολικά νομούς.

Η Λίμνη Μαλάουι, συνολικής έκτασης 9.250 τ.μίλια, βασικός πόλος τουριστικής έλξης, μήκους 500 χλμ., λεγόμενη και «λίμνη των αστεριών» καταλαμβάνει περίπου το ένα πέμπτο της έκτασης της χώρας και απλώνεται σχεδόν σε όλα τα ανατολικά της σύνορα. Σ΄ αυτήν ζουν περί τα 500 είδη ψαριών, η δε αλιεία τους αποτελεί μια από τις κύριες πηγές εισοδήματος των κατοίκων.

Πρωτεύουσα της χώρας είναι η Λιλόνγκουε. Η χώρα έχει πληθυσμό 19.718.743 κατοίκους, με βάση τη μέση εκτίμηση των Ηνωμένων Εθνών για το 2019.

Το 10ο αιώνα εγκαταστάθηκαν στο σημερινό Μαλάουι κάτοικοι Μπαντού από το βορρά, μερικοί από τους οποίους έμειναν στην περιοχή και ίδρυσαν φυλές με βάση την κοινή καταγωγή. . Με την ανάπτυξη του δουλεμπορίου στις αρχές του 19ου αιώνα Άραβες σουαχίλι που κυριαρχούσαν στην ανατολική ακτή της Αφρικής προωθήθηκαν στο εσωτερικό της ηπείρου, πολλές φορές και με τη συνεργασία μουσουλμανικών τοπικών φυλών όπως των Γιάο (Yao). Την εποχή εκείνη το Μαλάουι ήταν ένα τοπικό φυλαρχούμενο «κράτος» που είχε μεταβληθεί σε κέντρο συγκέντρωσης ανταλλαγής και μεταγωγής σκλάβων.

Πρώτοι Ευρωπαίοι που έφθασαν στη περιοχή ήταν Πορτογάλοι. Γνωστότερος εξερευνητής ήταν ο Άγγλος Σκωτσέζος Ντέιβιντ Λίβινγκστον που έφθασε στη περιοχή το 1858 κατά την επιστροφή του από κάποια αποστολή στην Αφρική. Φθάνοντας στην ομώνυμη λίμνη την ονόμασε Nyasa από τη λέξη nyanja της γλώσσας των Ιθαγενών που σημαίνει λίμνη, εξ ου και το όνομα της χώρας Νυασαλάνδη.

Μετά δύο χρόνια, το 1861, ο Λίβινγκστον επέστρεψε στη περιοχή με ιεραποστόλους που εγκαταστάθηκαν στο Σάιρ Χάιλαντς και στο Λόυερ Σάιρ. Αντιμετωπίζοντας όμως επικίνδυνα από τη μια την ελονοσία και από την άλλη εμπλοκή του με δουλεμπόρους αναγκάσθηκε τρία χρόνια αργότερα, το 1864, να καταφύγει στη Ζανζιβάρη. Επέστρεψε για τελευταία φορά το 1866, διερχόμενος, στη προσπάθειά του για την ανακάλυψη των πηγών του Νείλου όπου και πέθανε στο χωριό Τσιφ Σίταμπο της Ζάμπιας (1873), προς τιμή του οποίου και ονομάστηκε η πρωτεύουσα της Ζάμπιας.