Βουλγαρική γλώσσα

Βουλγαρική γλώσσα
Η Βουλγαρική γλώσσα (български език είναι μία Ινδοευρωπαϊκή γλώσσα, μέλος του Νοτίου κλάδου των Σλαβικών γλωσσών. Ανήκει επίσης στο βαλκανικό γλωσσικό δεσμό.

Είναι η επίσημη γλώσσα της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας. Ομιλείται επίσης ως μειονοτική γλώσσα στην Βόρεια Μακεδονία (κάποιοι θεωρούν τη γλώσσα της βουλγαρική διάλεκτο), και την Ελλάδα (με τους Βούλγαρους μετανάστες και με τη μορφή της Πομάκικης, στην περιοχή της Θράκης), καθώς και σε Ουγγαρία, Ισραήλ, Ρουμανία (υπάρχει Βουλγαρική μειονότητα στην περιοχή της Δοβρουτσάς), Μολδαβία, Ρωσία, Σερβία, Μαυροβούνιο, Τουρκία και Ουκρανία, και από τους Βούλγαρους μετανάστες σε Ηνωμένο Βασίλειο, Καναδά και τις ΗΠΑ. Εκτιμάται πως διαθέτει συνολικά 10 εκατομμύρια γηγενείς ομιλητές.

Σε αντίθεση με την πλειοψηφία των σλαβικών γλωσσών, στη βουλγαρική γλώσσα ο πτώσεις των ουσιαστικών έχουν σχεδόν εξαφανιστεί, γι'αυτό και χρησιμοποιείται το οριστικό, το αόριστο και το λεγόμενο «μηδενικό» άρθρο. Με την εξαίρεση της βουλγαρικής και της κοντινής σε αυτή σλαβομακεδονικής, άλλες σλαβικές γλώσσες δεν έχουν άρθρα.

Χώρα
  • Βουλγαρία
    Η Δημοκρατία της Βουλγαρίας (βουλγάρικα: Република България / Ρεπούμπλικα Μπαλγκάρια) είναι χώρα της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Βρέχεται στα ανατολικά από τη Μαύρη Θάλασσα, ενώ συνορεύει με την Ελλάδα στα νότια, την Τουρκία στα ανατολικά, τη Βόρεια Μακεδονία στα δυτικά, τη Ρουμανία και τη Σερβία στα βόρεια. Φυσικό σύνορο μεταξύ της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας αποτελεί ο ποταμός Δούναβης. Με έκταση 110.994 τετραγωνικά χιλιόμετρα, η Βουλγαρία είναι η 16η σε έκταση χώρα της Ευρώπης. Η θέση της την έχει καταστήσει σταυροδρόμι διαφόρων πολιτισμών και ως τέτοιο ανέδειξε μερικά από τα αρχαιότερα μεταλλουργικά, θρησκευτικά και άλλα πολιτιστικά τεχνουργήματα στον κόσμο.

    Προϊστορικοί πολιτισμοί άρχισαν να αναπτύσσονται στα Βουλγαρικά εδάφη κατά τη Νεολιθική περίοδο. Η αρχαία ιστορία της γνώρισε την παρουσία των Θρακών και αργότερα των Ελλήνων και των Ρωμαίων. Η εμφάνιση ενός ενιαίου Βουλγαρικού κράτους ανάγεται στην ίδρυση της Πρώτης Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας το 681 μ.Χ., που κυριάρχησε στο μεγαλύτερο μέρος των Βαλκανίων και λειτούργησε ως πολιτιστικός πυρήνας για τους Σλαβικούς λαούς κατά το Μεσαίωνα. Με την κατάρρευση της Δεύτερης Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας το 1396, τα εδάφη της περιήλθαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία για πέντε σχεδόν αιώνες. Ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1877-1878) δημιούργησε το Τρίτο Βουλγαρικό Κράτος. Τα επόμενα χρόνια έζησε πολλές συγκρούσεις με τους γείτονές του, γεγονός που ώθησε τη Βουλγαρία να συμμαχήσει με τη Γερμανία και στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους. Το 1946 έγινε Σοσιαλιστικό κράτος με μονοκομματικό σύστημα. Το 1989 το Κομμουνιστικό Κόμμα επέτρεψε πολυκομματικές εκλογές, μετά τις οποίες η Βουλγαρία στράφηκε στη δημοκρατία και στην οικονομία της αγοράς. Ο πληθυσμός των 7 εκατομμυρίων κατοίκων είναι κατά κύριο λόγο αστικός και συγκεντρωμένος κυρίως στα διοικητικά κέντρα των 28 επαρχιών της. Οι περισσότερες εμπορικές και πολιτιστικές δραστηριότητες συγκεντρώνονται στην πρωτεύουσα Σόφια. Οι ισχυρότεροι τομείς της οικονομίας είναι η βαριά βιομηχανία, η παραγωγή ενέργειας και η γεωργία, που στηρίζονται όλοι σε τοπικούς φυσικούς πόρους.