Ισπανική γλώσσα
Τα Ισπανικά (Ισπανικά: español, εσπανιόλ) είναι μια λατινογενή ιβηρική ρομανική γλώσσα. Είναι η ευρύτερα ομιλούμενη ρομανική γλώσσα και σύμφωνα με ορισμένες πηγές, είναι η δεύτερη γλώσσα στον κόσμο σε αριθμό ομιλητών ως μητρική γλώσσα. Ομιλείται ως πρώτη γλώσσα από περίπου 560 εκατομμύρια ανθρώπους. Θεωρείται η δεύτερη πιθανώς σημαντική γλώσσα μετά την αγγλική σε ό,τι αφορά τον δυτικό κόσμο, χάρη στην αυξανόμενη χρήση της στις ΗΠΑ, της σχετικής επιβολής της στην εκπαίδευση, της αυξανόμενης οικονομίας του ισπανόφωνου κόσμου, της επιρροής της στη μουσική βιομηχανία και την παγκόσμια λογοτεχνία.
Είναι η δεύτερη γλώσσα του κόσμου από τον αριθμό των ανθρώπων που την ομιλούν ως μητρική γλώσσα μετά την κινεζική γλώσσα, με 437 εκατομμύρια φυσικούς ομιλητές, και την ομιλούν ως την πρώτη και τη δεύτερη γλώσσα με 472 εκατομμύρια εγγενείς τομείς, φτάνοντας τα 590 εκατομμύρια των ανθρώπων, αν μιλάμε με ομιλητές με περιορισμένες ικανότητες, έτσι ώστε να μπορεί να θεωρηθεί ως η τρίτη γλώσσα στον κόσμο από τον συνολικό αριθμό των ομιλητών μετά από τα Μανδαρινικά και τα Αγγλικά με περισσότερους από 21 εκατομμύρια φοιτητές και ο τρίτος στη διεθνή επικοινωνία μετά την αγγλική Η ισπανική γλώσσα είναι ο τρίτος πιο μορφωμένος πληθυσμός στον κόσμο (5,47% του συνόλου), είναι η τρίτη πιο χρησιμοποιούμενη γλώσσα για την παραγωγή πληροφοριών στα μέσα ενημέρωσης και επίσης η τρίτη γλώσσα με περισσότερους χρήστες του Διαδικτύου, μετά από κινέζικα και αγγλικά, με περίπου 256 εκατομμύρια χρήστες, που αντιπροσωπεύουν το 7,6% του συνόλου. Ισπανικά δε μιλάνε μόνο στην Ισπανία, αλλά και στις περισσότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής ( Μεξικό, Κούβα, Αργεντινή, Γουατεμάλα, Ελ Σαλβαδόρ, Παναμά, Εκουαδόρ, Περού, Χιλή, Κολομβία, Ονδούρα, Δομινικανή Δημοκρατία, Νικαράγουα, Πουέρτο Ρίκο, Βενεζουέλα, Βολιβία, Ουρουγουάη, Παραγουάη, Κόστα Ρίκα). Σημαντικό ποσοστό ισπανοφώνων υπάρχει επίσης και στις πρώην ισπανικές αποικίες της Αφρικής στις οποίες τα Ισπανικά είναι μία από τις επίσημες γλώσσες: Ισημερινή Γουινέα, Θέουτα, Μελίγια και της Ασίας: Φιλιππίνες. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μεγάλη αύξηση στον αριθμό των ατόμων που παρακολουθούν μαθήματα ισπανικών, όπως και στα Αγγλικά, Ιταλικά, Γαλλικά και στα Γερμανικά.
Οι Ισπανοί αποκαλούν τη γλώσσα τους εσπανιόλ (español) όταν τη συγκρίνουν ή την ταξινομούν μαζί με γλώσσες άλλων χωρών, αλλά την αποκαλούν καστεγιάνο (castellano) από την περιοχή της Καστίλης όταν τη συγκρίνουν με άλλες γλώσσες της Ισπανίας όπως η γαλικιανή, η Βασκική και η καταλανική/βαλενθιανή. Το ισπανικό σύνταγμα του 1978 χρησιμοποιεί τον όρο castellano ως ορισμό της επίσημης γλώσσας του κράτους, διακρίνοντάς τη από τις las demás lenguas españolas («τις άλλες ισπανικές γλώσσες»). Στο άρθρο 3 του συντάγματος αναφέρονται τα παρακάτω:
* El castellano es la lengua española oficial del Estado. (...) Las demás lenguas españolas serán también oficiales en las respectivas Comunidades Autónomas...
* Τα Καστιλιάνικα είναι η επίσημη ισπανική γλώσσα του Κράτους. (...) Άλλες ισπανικές γλώσσες θα είναι επίσημες στις αντίστοιχες Αυτόνομες Κοινότητες...
Ωστόσο, σε ορισμένα σημεία της Ισπανίας, ιδιαίτερα σε εκείνα στα οποία ομιλείται η γαλικιανή, η βασκική και η καταλανική, η επιλογή ιδιαίτερου λεξιλογίου αποκαλύπτει την αίσθηση του ανήκειν του ομιλητή και πιθανώς τις πολιτικές του απόψεις. Κάτοικοι δίγλωσσων περιοχών θεωρούν πιθανώς προσβλητικό τον τίτλο español, καθώς ο συγκεκριμένος όρος επιλέχθηκε από τον δικτάτορα Φρανθίσκο Φράνκο, επί της εποχής του οποίου απαγορεύθηκε η χρήση τοπικών ιδιωμάτων και γιατί υπονοεί ότι η βασκική, η γαλικιανή και η καταλανική δεν είναι γλώσσες της Ισπανίας. Η επιλογή του όρου español προτιμάται κυρίως από τους εθνικιστές που πιστεύουν στη χρήση της γλώσσας ως στοιχείου ενότητας του κράτους ή όσους επιθυμούν να υποδηλώσουν την αποστασιοποίηση της περιοχής τους από το υπόλοιπο κράτος.
Είναι η δεύτερη γλώσσα του κόσμου από τον αριθμό των ανθρώπων που την ομιλούν ως μητρική γλώσσα μετά την κινεζική γλώσσα, με 437 εκατομμύρια φυσικούς ομιλητές, και την ομιλούν ως την πρώτη και τη δεύτερη γλώσσα με 472 εκατομμύρια εγγενείς τομείς, φτάνοντας τα 590 εκατομμύρια των ανθρώπων, αν μιλάμε με ομιλητές με περιορισμένες ικανότητες, έτσι ώστε να μπορεί να θεωρηθεί ως η τρίτη γλώσσα στον κόσμο από τον συνολικό αριθμό των ομιλητών μετά από τα Μανδαρινικά και τα Αγγλικά με περισσότερους από 21 εκατομμύρια φοιτητές και ο τρίτος στη διεθνή επικοινωνία μετά την αγγλική Η ισπανική γλώσσα είναι ο τρίτος πιο μορφωμένος πληθυσμός στον κόσμο (5,47% του συνόλου), είναι η τρίτη πιο χρησιμοποιούμενη γλώσσα για την παραγωγή πληροφοριών στα μέσα ενημέρωσης και επίσης η τρίτη γλώσσα με περισσότερους χρήστες του Διαδικτύου, μετά από κινέζικα και αγγλικά, με περίπου 256 εκατομμύρια χρήστες, που αντιπροσωπεύουν το 7,6% του συνόλου. Ισπανικά δε μιλάνε μόνο στην Ισπανία, αλλά και στις περισσότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής ( Μεξικό, Κούβα, Αργεντινή, Γουατεμάλα, Ελ Σαλβαδόρ, Παναμά, Εκουαδόρ, Περού, Χιλή, Κολομβία, Ονδούρα, Δομινικανή Δημοκρατία, Νικαράγουα, Πουέρτο Ρίκο, Βενεζουέλα, Βολιβία, Ουρουγουάη, Παραγουάη, Κόστα Ρίκα). Σημαντικό ποσοστό ισπανοφώνων υπάρχει επίσης και στις πρώην ισπανικές αποικίες της Αφρικής στις οποίες τα Ισπανικά είναι μία από τις επίσημες γλώσσες: Ισημερινή Γουινέα, Θέουτα, Μελίγια και της Ασίας: Φιλιππίνες. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μεγάλη αύξηση στον αριθμό των ατόμων που παρακολουθούν μαθήματα ισπανικών, όπως και στα Αγγλικά, Ιταλικά, Γαλλικά και στα Γερμανικά.
Οι Ισπανοί αποκαλούν τη γλώσσα τους εσπανιόλ (español) όταν τη συγκρίνουν ή την ταξινομούν μαζί με γλώσσες άλλων χωρών, αλλά την αποκαλούν καστεγιάνο (castellano) από την περιοχή της Καστίλης όταν τη συγκρίνουν με άλλες γλώσσες της Ισπανίας όπως η γαλικιανή, η Βασκική και η καταλανική/βαλενθιανή. Το ισπανικό σύνταγμα του 1978 χρησιμοποιεί τον όρο castellano ως ορισμό της επίσημης γλώσσας του κράτους, διακρίνοντάς τη από τις las demás lenguas españolas («τις άλλες ισπανικές γλώσσες»). Στο άρθρο 3 του συντάγματος αναφέρονται τα παρακάτω:
* El castellano es la lengua española oficial del Estado. (...) Las demás lenguas españolas serán también oficiales en las respectivas Comunidades Autónomas...
* Τα Καστιλιάνικα είναι η επίσημη ισπανική γλώσσα του Κράτους. (...) Άλλες ισπανικές γλώσσες θα είναι επίσημες στις αντίστοιχες Αυτόνομες Κοινότητες...
Ωστόσο, σε ορισμένα σημεία της Ισπανίας, ιδιαίτερα σε εκείνα στα οποία ομιλείται η γαλικιανή, η βασκική και η καταλανική, η επιλογή ιδιαίτερου λεξιλογίου αποκαλύπτει την αίσθηση του ανήκειν του ομιλητή και πιθανώς τις πολιτικές του απόψεις. Κάτοικοι δίγλωσσων περιοχών θεωρούν πιθανώς προσβλητικό τον τίτλο español, καθώς ο συγκεκριμένος όρος επιλέχθηκε από τον δικτάτορα Φρανθίσκο Φράνκο, επί της εποχής του οποίου απαγορεύθηκε η χρήση τοπικών ιδιωμάτων και γιατί υπονοεί ότι η βασκική, η γαλικιανή και η καταλανική δεν είναι γλώσσες της Ισπανίας. Η επιλογή του όρου español προτιμάται κυρίως από τους εθνικιστές που πιστεύουν στη χρήση της γλώσσας ως στοιχείου ενότητας του κράτους ή όσους επιθυμούν να υποδηλώσουν την αποστασιοποίηση της περιοχής τους από το υπόλοιπο κράτος.
Χώρα
-
Ισημερινή Γουινέα
Πρόσφατα, η οικονομική και πολιτική κατάσταση του κράτους άρχισε να αλλάζει έπειτα από την πρόσφατη ανακάλυψη εκτεταμένων κοιτασμάτων πετρελαίου. -
Κατάρ
Μετά την Οθωμανική κυριαρχία, το Κατάρ έγινε Βρετανικό προτεκτοράτο στις αρχές του 20ού αιώνα, μέχρις ότου απέκτησε ανεξαρτησία το 1971. Από τις αρχές του 19ου αιώνα, το Κατάρ κυβερνιέται από τον Οίκο των Αλ Θανί. Ο Σεΐχης Τζασίμ μπιν Μοχαμέντ αλ Θανί ήταν ο ιδρυτής του Κράτους του Κατάρ. Το Κατάρ είναι κληρονομική μοναρχία και ο ηγέτης είναι ο Εμίρης Ταμίμ μπιν Χαμάντ. Σχετικά με το πολίτευμα, το εάν η χώρα είναι συνταγματική ή απόλυτη μοναρχία είναι θέμα γνώμης. Το 2003, το σύνταγμα εγκρίθηκε με συντριπτική πλειοψηφία, καθώς περίπου το 98% των ψηφοφόρων ψήφισαν υπέρ. -
Γιβραλτάρ
-
Ισπανία
Έχει έκταση 504.645 τ.χλμ. και συνολικό πληθυσμό 47.450.795 κατοίκους (σύμφωνα με την απογραφή του 2020). Πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Ισπανίας, είναι η Μαδρίτη. -
Αρούμπα
Βρίσκεται στην Καραϊβική Θάλασσα 13 ν.μ. βόρεια της Βενεζουέλας και 36 ν.μ. -
Δομινικανή Δημοκρατία
Οι ιθαγενείς Ταΐνοι κατοικούσαν την Ισπανιόλα πριν την άφιξη των Ευρωπαίων και την είχαν χωρίσει σε πέντε βασίλεια. Οι Ταΐνοι είχαν μετακομίσει προς τα βόρεια με τα χρόνια και κατοικούσαν διάφορα νησιά της περιοχής. Οι Ταΐνοι είχαν ιδρύσει έναν ανεπτυγμένο αγροτικό και κυνηγετικό πολιτισμό και ήταν στον δρόμο να γίνουν οργανωμένος πολιτισμός. Ο Χριστόφορος Κολόμβος εξερεύνησε και διεκδίκησε το νησί για την Ισπανία στο πρώτο του ταξίδι στην Αμερική το 1492. Η γενική καπετανία του Σάντο Ντομίνγκο έγινε ο χώρος του πρώτου Ευρωπαϊκού μόνιμου οικισμού στην Αμερική και η πρώτη έδρα της ισπανικής αποικιοκρατίας στον Νέο Κόσμο. Εν τω μεταξύ η Γαλλία κατέλαβε το δυτικό τρίτο της Ισπανιόλας και έδωσαν στην αποικία τους το όνομα Σεν-Ντομένγκ (Άγιος Δομίνικος), η οποία έγινε το ανεξάρτητο κράτος της Αϊτής το 1804 μετά από την Αϊτινή Επανάσταση. Κατά την διάρκεια του δέκατου ένατου αιώνα, οι Δομινικανοί συχνά βρίσκονταν σε πόλεμο, ενάντια στους Γάλλους, τους Αϊτιανούς, τους Ισπανούς ή μεταξύ τους, οδηγώντας στην ανάδυση μιας κοινωνίας ισχυρά επηρεασμένης από στρατηγούς που κυβερνούσαν την χώρα σαν προσωπικό βασίλειο. Μετά από πάνω από 300 χρόνια ισπανικής διακυβέρνησης οι κάτοικοι της χώρας ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους τον Νοέμβριο του 1821. Ο αρχηγός του κινήματος για την ανεξαρτησία, ο Χοσέ Νούνιες δε Κάσερες, σκόπευε να ενώσει την χώρα με την Μεγάλη Κολομβία, αλλά η νεοσύστατη χώρα προσαρτήθηκε από την Αϊτή με την βία τον Φεβρουάριο του 1822. Η χώρα ανεξαρτητοποιήθηκε το 1844, νικώντας στον Δομινικανό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας. Τα επόμενα 72 χρόνια, η Δομινικανή Δημοκρατία είχε κυρίως εσωτερικές συγκρούσεις, αρκετές αποτυχημένες εισβολές από την Αϊτή και μια σύντομη επιστροφή στο προηγούμενο καθεστώς ως ισπανική αποικία πριν την μόνιμη εκδίωξη των Ισπανών στον Δομινικανό Πόλεμο της Αποκατάστασης το 1863–1865. Οι Ηνωμένες Πολιτείες κατέλαβαν την χώρα από το 1916 μέχρι το 1924. Έπειτα υπήρξε μια ήρεμη και ευημερής εξαετής περίοδος υπό τον Οράσιο Βάσκες. Έπειτα η δικτατορία του Ραφαέλ Λεόνιντας Τρουχίγιο διήρκεσε από το 1930 μέχρι το 1961. Ο εμφύλιος πόλεμος του 1965, ο τελευταίος στην χώρα, τελείωσε έπειτα από στρατιωτική κατοχή των Ηνωμένων Πολιτειών και ακολουθήθηκε από την απολυταρχική διακυβέρνηση του Χοακίν Μπαλαγκέρ (1966–1978 και 1986–1996). Από το 1978, η Δομινικανή Δημοκρατία έχει κάνει βήματα προς την αντιπροσωπευτική δημοκρατία, ενώ ο Λεονέλ Φερνάντες είναι ηγέτης της χώρας για μεγάλο μέρος της περιόδου από το 1996 και έπειτα. Ο Ντανίλο Μεδίνα διαδέχθηκε τον Φερνάντες το 2012, κερδίζοντας το 51% των ψήφων έναντι του αντιπάλου του, πρώην προέδρου Ιπόλιτο Μεχία. Το 2020 έχασε από τον Λουίς Αμπιναδέρ. -
Ελ Σαλβαδόρ
Το Ελ Σαλβαδόρ συνορεύει στα νότια και νοτιοδυτικά με τον Βόρειο Ειρηνικό Ωκεανό, βόρεια και βορειοδυτικά με τη Γουατεμάλα και βόρεια-βορειοανατολικά με την Ονδούρα. Στα νοτιοανατολικά ο Κόλπος του Φονσέκα το χωρίζει από τη Νικαράγουα. Το Ελ Σαλβαδόρ είναι η μικρότερη κεντροαμερικανική χώρα στην περιοχή και η μόνη που δεν διαθέτει ακτογραμμή στην Καραϊβική Θάλασσα. Οι γεωγραφικές του συντεταγμένες είναι 13°50′Β 88°55′Δ. -
Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Η ομοσπονδιακή πρωτεύουσα των ΗΠΑ, είναι η Ουάσινγκτον Π.Κ., ενώ η μεγαλύτερη πληθυσμιακά πόλη και το σημαντικότερο οικονομικό της κέντρο, είναι η Νέα Υόρκη. Άλλες σημαντικές πόλεις της χώρας, είναι το Λος Άντζελες, το Σικάγο, το Χιούστον, το Ντάλας, η Ατλάντα, το Σαν Φρανσίσκο, η Φιλαδέλφεια, η Βοστώνη, το Μαϊάμι και το Σιάτλ. -
Κούβα
Η Κούβα είναι η πολυπληθέστερη χώρα στην Καραϊβική. Ο πολιτισμός και τα έθιμά της αντλούνται από διάφορες πηγές, συμπεριλαμβανομένων της περιόδου της ισπανικής αποικιοκρατίας, της μεταφοράς σκλάβων από την Αφρική και, σε μικρότερο βαθμό, της γειτνίασης με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το νησί έχει τροπικό κλίμα το οποίο μετριάζεται από τη θάλασσα που το περιβάλλει. Τα θερμά ρεύματα της θάλασσας της Καραϊβικής και η θέση της Κούβας ανάμεσα σε μεγάλα θαλάσσια σώματα προκαλούν συχνά καταιγίδες. -
Κόστα Ρίκα
Το κυρίαρχο κράτος της Κόστας Ρίκας είναι μια ενιαία προεδρική συνταγματική δημοκρατία. Είναι γνωστή για τη μακροχρόνια και σταθερή δημοκρατία της και για το υψηλά εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό της. Η χώρα ξοδεύει περίπου το 6.9% του προϋπολογισμού της (2016) για την εκπαίδευση, σε σύγκριση με τον παγκόσμιο μέσο όρο του 4.4%. Η οικονομία της, που κάποτε εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από τη γεωργία, έχει διαφοροποιηθεί για να συμπεριλάβει τομείς όπως τα χρηματοοικονομικά, οι εταιρικές υπηρεσίες για ξένες εταιρείες, τα φαρμακευτικά προϊόντα και ο οικοτουρισμός. Πολλές ξένες εταιρείες παραγωγής και παροχής υπηρεσιών δραστηριοποιούνται στις Ζώνες Ελεύθερων Συναλλαγών της Κόστα Ρίκα, όπου επωφελούνται από επενδυτικά και φορολογικά κίνητρα. -
Μπελίζ
Η Μπελίζ, πρώην Βρετανική Ονδούρα, απέκτησε την ανεξαρτησία της από τη Μεγάλη Βρετανία το Σεπτέμβριο του 1981. -
Νικαράγουα
Αποτελεί δημοφιλή τουριστικό προορισμό, κυρίως λόγω της βιοποικιλότητας, του ζεστού τροπικού κλίματος και των ενεργών ηφαιστείων. -
Ονδούρα
Η δεύτερη πόλη της Ονδούρας σε μέγεθος αλλά και σημασία, είναι η Σαν Πέδρο Σούλα (San Pedro Sula), καθώς διατηρεί το μεγάλο πλεονέκτημα της άφιξης των περισσοτέρων τουριστών από τις υπόλοιπες χώρες της Αμερικής αλλά και την Ευρώπη, λόγω του μετρίου επιπέδου σε ποιότητα αεροδρομίου της πρωτεύουσας, Τεγουσιγάλπα (καλούμενης και «Τέγκους» στην τοπική αργκό) Τονκοτίν (Toncotín). Επίσης το αεροδρόμιο της πρωτεύουσας έχει επικίνδυνη θέση, που αυξάνει τις πιθανότητες για ατύχημα, έτσι το αεροδρόμιο Σαν Πέδρο Σούλα, «Ραμόν Βιγιέδα Μοράλες» ("Ramón Villeda Morales") είναι η βασική επιλογή. -
Παναμάς
Υπάρχουν αρκετές θεωρίες σχετικά με την προέλευση της ονομασίας Παναμάς (Παναμά: ισπανικό όνομα). Ορισμένες υποστηρίζουν ότι η χώρα πήρε το όνομά της από ένα γηγενές δέντρο με την ίδια ονομασία, ενώ άλλες θεωρούν ότι οι πρώτοι άποικοι που έφτασαν στην περιοχή χρησιμοποίησαν την έκφραση Παναμά που σημαίνει πληθώρα πεταλούδων σε τοπική διάλεκτο, για να περιγράψουν την παρουσία πεταλούδων στην περιοχή. Η πιο διαδεδομένη άποψη υποστηρίζει ότι ένας οικισμός ψαράδων με το αρχικό όνομα Παναμά (Panamá) ευθύνεται για την ονομασία, με την ερμηνεία της παρουσίας πολλών ψαριών στην τοπική διάλεκτο. Η επίσημη εκδοχή που υποστηρίζεται και από το κράτος του Παναμά αναφέρει ότι η λέξη Παναμά σήμαινε σε τοπικές διαλέκτους την πληθώρα ψαριών, δέντρων και πεταλούδων, κάτι που χαρακτήριζε την περιοχή. -
Τρίνινταντ και Tομπάγκο
Η χώρα αποτελείται από δύο κύρια νησιά, το Τρινιντάντ και το Τομπάγκο, και 21 μικρότερα νησιά με συνολική επιφάνεια 5.128 τ. χλμ. Σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για το 2022 η χώρα έχει πληθυσμό 1.365.805 κατοίκους. -
Αργεντινή
Βρίσκεται μεταξύ των Άνδεων και του νότιου Ατλαντικού Ωκεανού. Είναι η δεύτερη σε έκταση χώρα της Λατινικής Αμερικής μετά τη Βραζιλία. Συνορεύει με τις Ουρουγουάη, Βραζιλία, Παραγουάη, Βολιβία και Χιλή. Πήρε την ονομασία της από το «αργέντουμ» (άργυρος), το πολύτιμο μέταλλο το οποίο προμηθεύονταν οι πρώτες ευρωπαϊκές αποικίες από την περιοχή. Πρωτεύουσα είναι το Μπουένος Άιρες, το οποίο βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα της χώρας και είναι ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια του Ατλαντικού Ωκεανού. Άλλες σημαντικές πόλεις είναι οι Σάντα Φε και Ροσάριο στο κεντρικό τμήμα της χώρας, Τουκουμάν στο βόρειο και Ρίο Γκράντε στο νότιο. -
Βολιβία
Πριν από τον Ευρωπαϊκό αποικισμό της, η περιοχή της σημερινής Βολιβίας αποτελούσε τμήμα της αυτοκρατορίας των Ίνκας. Κατακτήθηκε από τους Ισπανούς τον 16ο αιώνα και για το μεγαλύτερο διάστημα της ισπανικής κατάκτησης ονομαζόταν ως Άνω Περού ή Τσάρκας, ενώ διοικητικά υπαγόταν στην Αντιβασιλεία του Περού, κάτω από την κυριαρχία της οποίας βρισκόταν και οι περισσότερες ισπανικές κτήσεις της Νότιας Αμερικής. Μετά τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας της το 1809, ακολούθησαν 16 έτη συνεχών πολέμων μέχρι την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας από τον Σιμόν Μπολίβαρ, στις 6 Αυγούστου του 1825. -
Ουρουγουάη
Στην Ουρουγουάη κατοικούσε η φυλή των Τσαρούα για περίπου 4.000 χρόνια πριν την καθίδρυση της Πορτογαλικής αποικίας Σακραμέντο το 1680. Το Μοντεβιδέο ιδρύθηκε ως στρατιωτικό οχυρό από τους Ισπανούς στις αρχές του 18ου αιώνα, σηματοδοτώντας ανταγωνιστικές διεκδικήσεις στην περιοχή. Η Ουρουγουάη κέρδισε την ανεξαρτησία της την περίοδο 1811-1828, μετά από μια τετραετή διαμάχη ανάμεσα σε Ισπανία, Πορτογαλία και αργότερα Βραζιλία και Αργεντινή. Οι εξωτερικές παρεμβάσεις και επιρροές συνεχίστηκαν κατά τον 19ο αιώνα, με τον στρατό να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην εσωτερική πολιτική, καταλήγοντας σε ένα πραξικόπημα το 1973 το οποίο οδήγησε στη δημιουργία στρατιωτικής δικτατορίας στη χώρα. Ο στρατός εγκατέλειψε την εξουσία με τον σχηματισμό δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης το 1985. Η Ουρουγουάη είναι σήμερα μια ανεξάρτητη συνταγματική δημοκρατία, με τον Πρόεδρο της χώρας να αποτελεί τον αρχηγό του κράτους και της κυβέρνησης. -
Παραγουάη
Το όνομα της χώρας οφείλεται στον ποταμό Παραγουάη, που αποτελεί το σπουδαιότερο γεωγραφικό στοιχείο στη χώρα και ταυτόχρονα διακριτό φυσικό όριο. Υπάρχουν τουλάχιστον 4 τέσσερις ερμηνείες για την προέλευση του ονόματος του ποταμού -
Περού
Οι περουβιανές πόλεις είναι πολυπολιτισμικές, με ιστορία που είναι αποτέλεσμα της σύγκρουσης του πολιτισμού των Άνδεων με αυτόν των Ισπανών αποίκων. Παγκοσμίως η χώρα είναι γνωστή ως το κέντρο του πολιτισμού των Ίνκας.