Λευκορωσική γλώσσα
Η Λευκορωσική γλώσσα είναι μια από τις Σλαβικές γλώσσες, η επίσημη γλώσσα της Λευκορωσίας. Γραπτά μνημεία με λευκορωσικά χαρακτηριστικά εμφανίζονται από τον 13ο αιώνα. Επειδή για πολύ καιρό η Λευκορωσία ήταν μέρος του μεγάλου πριγκηπάτου της Λιθουανίας και έπειτα της Πολωνο-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας υπάρχουν πολλά προβλήματα στον καθορισμό της προέλευσής της.
Αν και παρουσίασε ανάπτυξη κατά του 16ο και 17ο αιώνα, το 1696 απαγορεύτηκε και κυρίαρχη γραπτή γλώσσα στα λευκορωσικά εδάφη καθιερώθηκε η πολωνική. Μόνο το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα καθιερώθηκε σταδιακά η λευκορωσική πρότυπη γλώσσα βασισμένη στη λαϊκή, ομιλούμενη γλώσσα.
Το πρώτο μισό του 19ου αιώνα έχουμε τις πρώτες συλλογές λευκορωσικού φολκλόρ και τα πρώτα έργα γραπτής λογοτεχνίας. Το Λεξικό της Λευκορωσικής του Ι. Ι. Νόσοβιτς εκδόθηκε και βραβεύθηκε από την Ακαδημία της Πετρούπολης Μόνο μετά την επανάσταση του 1905 τέθηκε ζήτημα πρότυπης λευκορωσικής. Πρωταγωνιστές στην αναγέννηση της γλώσσας υπήρξαν οι ποιητές: οι Γιάνκα Κουπάλα, Μαξίμ Ανταμόβις-Μπογκντανόβιτς, και Γιακούμπ Κόλας. Παράλληλα στις αρχές του 20 ου αιώνα ο Λευκορώσσος γλωσσολόγος Ευθήμ Φιοντόροβιτς Κάρσκη επιχειρεί την πρώτη περιγραφή των ήχων και της γραμματικής της λευκορωσικής.
Η βάση του αλφάβητου της λευκορωσικής γλώσσας είναι το Κυριλλικό αλφάβητο. Έχει συνολικά 32 γράμματα, τα οποία είναι:
Το Λευκορωσικό [[πληκτρολόγιο]] Παράλληλα με το Κυριλλικό, έχει αναπτυχθεί και ένα σύστημα γραφής που βασίζεται στο Λατινικό Αλφάβητο. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα το Λατινικό σύστημα γραφής χρησιμοποιούνταν σχεδόν ισάξια με το Κυριλλικό. Ωστόσο, μετά τη δημιουργία της Σοβιετικής Ένωσης στην οποία η Λευκορωσία συμμετείχε, το Κυριλλικό αλφάβητο έγινε το μόνο επίσημο σύστημα γραφής. Μετά την ανεξαρτητοποίηση της Λευκορωσίας (το 1991), έγιναν προσπάθειες για επαναχρησιμοποίηση του Λατινικού αλφαβήτου, οι οποίες όμως δεν καρποφόρησαν. Ένα προτεινόμενο Λατινικό αλφάβητο είναι το εξής: Άλλα συστήματα γραφής που χρησιμοποιήθηκαν για να αποδώσουν τη Λευκορωσική περιλαμβάνουν ένα προσαρμοσμένο Αραβικό αλφάβητο καθώς και ένα Εβραϊκό αλφάβητο, που χρησιμοποιήθηκε κυρίως από την Εβραϊκή κοινότητα της Λευκορωσίας.
Αν και παρουσίασε ανάπτυξη κατά του 16ο και 17ο αιώνα, το 1696 απαγορεύτηκε και κυρίαρχη γραπτή γλώσσα στα λευκορωσικά εδάφη καθιερώθηκε η πολωνική. Μόνο το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα καθιερώθηκε σταδιακά η λευκορωσική πρότυπη γλώσσα βασισμένη στη λαϊκή, ομιλούμενη γλώσσα.
Το πρώτο μισό του 19ου αιώνα έχουμε τις πρώτες συλλογές λευκορωσικού φολκλόρ και τα πρώτα έργα γραπτής λογοτεχνίας. Το Λεξικό της Λευκορωσικής του Ι. Ι. Νόσοβιτς εκδόθηκε και βραβεύθηκε από την Ακαδημία της Πετρούπολης Μόνο μετά την επανάσταση του 1905 τέθηκε ζήτημα πρότυπης λευκορωσικής. Πρωταγωνιστές στην αναγέννηση της γλώσσας υπήρξαν οι ποιητές: οι Γιάνκα Κουπάλα, Μαξίμ Ανταμόβις-Μπογκντανόβιτς, και Γιακούμπ Κόλας. Παράλληλα στις αρχές του 20 ου αιώνα ο Λευκορώσσος γλωσσολόγος Ευθήμ Φιοντόροβιτς Κάρσκη επιχειρεί την πρώτη περιγραφή των ήχων και της γραμματικής της λευκορωσικής.
Η βάση του αλφάβητου της λευκορωσικής γλώσσας είναι το Κυριλλικό αλφάβητο. Έχει συνολικά 32 γράμματα, τα οποία είναι:
Το Λευκορωσικό [[πληκτρολόγιο]] Παράλληλα με το Κυριλλικό, έχει αναπτυχθεί και ένα σύστημα γραφής που βασίζεται στο Λατινικό Αλφάβητο. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα το Λατινικό σύστημα γραφής χρησιμοποιούνταν σχεδόν ισάξια με το Κυριλλικό. Ωστόσο, μετά τη δημιουργία της Σοβιετικής Ένωσης στην οποία η Λευκορωσία συμμετείχε, το Κυριλλικό αλφάβητο έγινε το μόνο επίσημο σύστημα γραφής. Μετά την ανεξαρτητοποίηση της Λευκορωσίας (το 1991), έγιναν προσπάθειες για επαναχρησιμοποίηση του Λατινικού αλφαβήτου, οι οποίες όμως δεν καρποφόρησαν. Ένα προτεινόμενο Λατινικό αλφάβητο είναι το εξής: Άλλα συστήματα γραφής που χρησιμοποιήθηκαν για να αποδώσουν τη Λευκορωσική περιλαμβάνουν ένα προσαρμοσμένο Αραβικό αλφάβητο καθώς και ένα Εβραϊκό αλφάβητο, που χρησιμοποιήθηκε κυρίως από την Εβραϊκή κοινότητα της Λευκορωσίας.
Χώρα
-
Λευκορωσία
Η Λευκορωσία, επίσημα Δημοκρατία της Λευκορωσίας (λευκορωσικά: Белару́сь, ρωσικά: Белару́сь, πρώην Белору́ссия) είναι χώρα της Ανατολικής Ευρώπης με πρωτεύουσα το Μινσκ. Συνορεύει με την Πολωνία στα δυτικά, τη Λιθουανία στα βορειοδυτικά, τη Λετονία στο βορρά, τη Ρωσία στα ανατολικά και την Ουκρανία στα νότια. Επίσημα ονομάζεται Δημοκρατία της Λευκορωσίας (Рэспу́бліка Белару́сь, Ρεσπούμπλικα Μπιελαρούς). Είναι ένα περίκλειστο κράτος της Ευρώπης, το μεγαλύτερο περίκλειστο κράτος της ηπείρου. Είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης που διατηρεί την θανατική ποινή επίσημα στη νομοθεσία της.
Το όνομα της Λευκορωσίας είναι στενά συνδεδεμένο με τον όρο Μπελάγια Ρως, που σημαίνει Λευκοί Ρως. Μια εθνο-θρησκευτική θεωρία προτείνει ότι το όνομα που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα παλιά εδάφη της Ρουθηνίας στο μεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας, η οποία κατοικούνταν κυρίως από πρώιμους εκχριστιανισμένους Σλάβους, σε αντίθεση με την Μαύρη Ρουθηνία, που κατοικούνταν κυρίως από ειδωλολάτρες από τις Βαλτικές χώρες.