Χάρτης - Τέιτ Μπρίταιν (Tate Britain)

Η Τέιτ Μπρίταιν (Tate Britain – Βρετανική Τέιτ) είναι μουσείο τέχνης στην περιοχή Μίλμπανκ του κεντρικού Λονδίνου, και μέρος του οργανισμού Τέιτ. Γνωστή αρχικά ως Εθνική Πινακοθήκη της Βρετανικής Τέχνης από την ίδρυσή της το 1897 μέχρι το 1932 και ως Πινακοθήκη Τέιτ (Tate Gallery) από το 1932 μέχρι το 2000, αποτελεί μονάδα του δικτύου πινακοθηκών Τέιτ στην Αγγλία, που περιλαμβάνει πλέον την Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης Τέιτ (Tate Modern - στο Λονδίνο), την Τέιτ Λίβερπουλ και την Τέιτ Σαιντ Άιβς (Tate St Ives). Η Τέιτ Μπρίταιν αποτελεί το παλαιότερο και πρωταρχικό μουσείο του δικτύου μουσείων Τέιτ. Στεγάζει μια σημαντική συλλογή της τέχνης του Ηνωμένου Βασιλείου από την εποχή των Τυδώρ και διαθέτει την μεγαλύτερη συλλογή έργων του Τζόζεφ Μάλλορντ Ουίλλιαμ Τέρνερ, ο οποίος κληροδότησε όλα του τα έργα συλλογή στο κράτος. Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα μουσεία της χώρας και θεωρείται η επιτομή της βρετανικής τέχνης.

Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο]] To 1928 η πινακοθήκη πλημμύρισε μετά από υπερχείλιση του Τάμεση και την κατάρρευση των φραγμάτων που ακολούθησε, και προκλήθηκαν σημαντικές φθορές σε πολλά έργα τέχνης.

Εκτεταμένες φθορές στο κτήριο σημειώθηκαν κατά τον συνεχόμενο βομβαρδισμό του Λονδίνου από την γερμανική αεροπορία στον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο, ωστόσο τα περισσότερα έργα τέχνης είχαν μεταφερθεί σε ασφαλείς τοποθεσίες, ενώ για έναν μεγάλου μεγέθους πίνακα (Resurrection) του Στάνλεϋ Σπένσερ ο οποίος δεν ήταν δυνατό να μετακινηθεί, χτίστηκε ένας τοίχος από τούβλα μπροστά του ώστε να προστατευτεί.

Το 1970, το κτήριο κρίθηκε ως διατηρητέο (Grade II*) κατά το βρετανικό σύστημα αξιολόγησης.

Το 2012, κατέστη δυνατό να συγκεντρωθεί το ποσό των 45 εκατομμυρίων λιρών για την διενέργεια μεγάλης ανακαίνισης, εκ των οποίων το 1 εκατομμύριο προήλθε από δωρεές των μελών της πινακοθήκης, και 4.9 από τον βρετανικό οργανισμό τυχερών παιχνιδιών. Κατά την διάρκεια των εργασιών το μουσείο παρέμεινε ανοικτό, ενώ με την ολοκλήρωση τους το 2013 το κτήριο είχε συνολικά 9 νέες αίθουσες με ενισχυμένο ξύλινο δάπεδο ώστε να μπορούν να τοποθετηθούν αγάλματα, νέα είσοδο προς την πλευρά του Τάμεση και νέα σπειροειδή σκάλα στην κεντρική αίθουσα η οποία ενώνει τον 1ο με τον 2ο όροφο κάτω από τον γυάλινο τρούλο του κτηρίου.