Niue
 |
 |
Niue is een van de grootste koraalatollen ter wereld. Het is een opgeheven atol, daardoor bestaat het terrein uit een relatief hoog centraal kalkstenen plateau met steile kliffen rond de kust. Op het eiland komt naast de mens slechts één zoogdier voor, de Tongavleerhond (Pteropus tonganus).
De eerste mensen op Niue waren Polynesische zeelui die oorspronkelijk afkomstig waren van Tonga. Zij kwamen daar aan rond het jaar 900. Later, rond 1440, kwamen er nog meer mensen aan in Niue; zij waren afkomstig van Samoa.
Tot het begin van de 18e eeuw had Niue geen nationale regering of nationale leider. In deze tijd waren het vooral de hoofden van de rijkere families die samen zeggenschap hadden over verschillende delen van het eiland, en dus over een bepaald deel van de bevolking van Niue. Rond 1700 werd het idee van een monarchie geïntroduceerd in Niue, zoals dit ook in Tonga en Samoa het geval was. Vanaf dat moment werd het eiland bestuurd door putu-iki (koningen). De eerste was Puni-mata. De eerste christelijke koning van Niue was Tui-toga, die regeerde van 1875 tot 1887.
De Britse kapitein James Cook was de eerste Europeaan die ooit het eiland Niue te zien kreeg. Hij slaagde er echter niet in om aan land te gaan wegens felle tegenwerking van de lokale bevolking. De reden waarom de bevolking hem niet aan land liet, zou volgens sommige bronnen de schrik voor het introduceren van vreemde ziekten zijn. Cook gaf het eiland wel een naam: Savage Island.
Christelijke missionarissen, afkomstig van de London Missionary Society, bekeerden de meeste inwoners van Niue rond 1846. In het jaar 1887 schreef toenmalige koning Fataaiki aan Victoria van het Verenigd Koninkrijk een verzoek om Niue onder Britse bescherming te plaatsen, maar zijn verzoek werd afgewezen. In 1900 werd het eiland, ten gevolge van verscheidene nieuwe verzoeken, dan toch een Brits protectoraat. Het daaropvolgende jaar, werd het eiland geannexeerd door Nieuw-Zeeland. Ook de Cookeilanden behoorden op dat moment aan Nieuw-Zeeland toe, maar gezien de grote verschillen in cultuur en taal tussen de inwoners van Niue enerzijds, en die van de Cookeilanden anderzijds, werden deze eilanden administratief volledig gescheiden van elkaar behandeld.
150 mannen uit Niue, ongeveer 4% van de toenmalige populatie, vochten tijdens de Eerste Wereldoorlog mee aan de zijde van Nieuw-Zeeland.
Niue verwierf zijn zelfstandigheid in 1974 in vrije associatie met Nieuw-Zeeland, dat verantwoordelijk bleef voor de militaire en buitenlandse zaken van het eiland. Officieel kon Niue al in het jaar 1965 deze zelfstandigheid verkrijgen, samen met de Cookeilanden, maar het eiland vroeg hiervoor 10 jaar uitstel.
In januari 2004 werd Niue getroffen door een verwoestende orkaan, Heta, die twee inwoners doodde en 200 van de 1600 inwoners van het eiland dakloos maakte. Toen een deel van de bevolking daarna besloot om Niue niet opnieuw op te bouwen, vond de Nieuw-Zeelandse minister van Buitenlandse Zaken Phil Goff dat de zelfstandigheid van het eiland ter discussie moest worden gesteld. Niet lang daarna werd door de Niueaanse premier Young Vivian het voorstel van Nieuw-Zeeland verworpen om de zelfstandigheid te herzien. De bevolking van het eiland daalt geleidelijk. In 1966 waren er nog 5200 inwoners, in 2000 waren dat er 2100 en in 2009 nog slechts 1400. De meeste mensen emigreren naar Nieuw-Zeeland. Door deze emigratie dreigen de basisvoorzieningen in gevaar te komen.
