Ulaanbaatar, uitgesproken en ook wel geschreven als Oelan-Bator, (Mongools: Улаанбаатар; Russisch: Улан-Батор) is de hoofdstad van Mongolië. De stad kreeg zijn huidige naam tijdens de socialistische revolutie en betekent Rode Held. In 2013 woonden er iets meer dan 1,3 miljoen mensen in de hoofdstad, wat neerkomt op 42% van de gehele bevolking van Mongolië.
Rond 1640 bestond er op de plaats van het huidige Ulaanbaatar een nederzetting met de naam Örgöö. Het Mongoolse woord Örgöö kan paleis of verblijfplaats van een belangrijk persoon betekenen. Die naam Örgöö is door de Russen verbasterd tot Urga. De naam Örgöö of Urga werd door de Mongolen zelf nauwelijks gehanteerd. Tot in de 20e eeuw noemden de Mongolen de stad Da Khüree. Een khüree is een Mongoolse term waarmee een groep gebouwen wordt bedoeld die in een cirkel zijn gesitueerd. Het was op deze plaats dat Zanabazar, de eerste Jebtsundamba, zijn eerste klooster bouwde. De stad was de plaats waar handel tussen Mongolen, Russen en Chinezen plaatsvond, maar ontwikkelde zich ook tot het religieuze centrum van het land. Na meer dan 25 keer verplaatst te zijn geweest is de stad sinds 1778 te vinden op de huidige plek. De stad is ontstaan uit een serie joert-nederzettingen en er werd pas in de jaren twintig van de 20e eeuw voor het eerst in steen gebouwd, toen de eerste huizen langs de Laan van de Vrede verschenen. Dit gebeurde op het moment dat Mongolië onder invloed van de Sovjets was en dat is te zien aan de architectuur: deze is functionalistisch van aard, met veel beton en flatgebouwen. Centraal in Ulaanbaatar ligt het Sükhbaatarplein, waaromheen zich de belangrijkste culturele en maatschappelijke gebouwen bevinden.
