Taal - Schots-Gaelisch

Schots-Gaelisch of, in de taal zelf: Gàidhlig, is een Goidelische taal die wordt gesproken door de Gaels, een Keltische stam in de Schotse Hooglanden en die nog slechts door zo’n 60.000 mensen wordt beheerst.

De Goidelische taal was al eerder in de 3e eeuw vanuit Ierland naar Schotland gebracht en werd ook Highland-Gaelic genoemd, omdat het oosten en zuiden van Schotland door de Angelsaksische invasies in de vroege Middeleeuwen gekoloniseerd werden door met name de Angelen en ook de Schotten daar sindsdien hun taal, later het Engels, gingen spreken. In de Hooglanden en op de eilanden bleef het Schots-Gaelisch de meest gebruikte taal.

De status van de taal ging achteruit na de unie van de Schotse en Engelse koninkrijken en definitief na de mislukte Jacobitische Rebellie in 1745. Na de slag bij Culloden in 1746 verloren de Schotse kroonpretendenten hun laatste rechten op de troon en werden hun aanhangers, met name de adel (clanhoofden) in de Hooglanden, ontrecht met het confisqueren van hun grondbezit. De nieuwe Engelse wetten kenden geen gemeenschappelijke grondbezit zoals dat van clans van de Hooglanders en hun land kwam in handen van koningsgetrouwe en Engelse adel, die honderd jaar later besloot om de onrendabele kleinschalige en bodemintensieve landbouweconomie te saneren. Hongersnoden motiveerden een drastische ingreep met wat heette de 'clearing of the Highlands'. Tienduizenden Hooglanders werden vaak met politiegeweld uit hun huizen gezet, hun dorpen werden platgebrand om hun terugkeer onmogelijk te maken en zij werden als armlastigen gedeporteerd naar de Engelse kolonies, o.a. naar de Canadese provincie Nova Scotia.

In hun plaats kwamen uit de Lowlands - Engelstalige - schapenboeren met een bodemextensieve bedrijfsvoering. Per saldo was dit een ontvolking en een aantal 'glens' werden 'mensenleeg' gemaakt. Dit betekende in feite het elimineren van het gemeenschapsleven waarop de Schotse taal eeuwenlang had berust. In 1841 werden 45.738 ééntalige sprekers van het Schots-Gaelisch geregistreerd. In 1911 waren er nog 18.400 eentaligen. In 1971 477. Het aantal tweetaligen in dat laatste jaar werd op 49.000 vastgesteld.

Het gehele gebied van de Highlands (op de bijgevoegde kaart is dat het gebied met in 2011 > 2% sprekers van Schots-Gaelisch) van Inverness tot Dundee in het oosten en van Dundee tot Glasgow in het zuiden, was in 1891 nog steeds dominant, d.w.z voor meer dan 50%, Schots-Gaelischtalig. In 1931 zijn alle landinwaarts gelegen Hooglandendistricten dominant Engelstalig geworden. Alleen de onmiddellijk aan de kust gelegen westelijke districten en de eilanden hebben dan nog een meerderheid aan Schots-Gaelischsprekers. In 2001 komen op het vasteland geen gebieden meer voor met meer dan 50% sprekers van de taal. Dat is dan alleen nog het geval op de Buiten-Hebriden ('na h-Eileanan an Iar') en op het eiland Skye. Het onbeschaafde imago van het Schots-Gaelisch is een stigma dat tot op heden bleef voortbestaan.

Typisch is onder andere het ontbreken van het werkwoord “hebben”. In plaats daarvan wordt een prepositionele constructie gebruikt (bijvoorbeeld: Tha peann aig Màiri - Er is een pen bij Mary, Mary heeft een pen). Verder is er geen onbepaald lidwoord, maar wel een aantal bepaalde lidwoorden, dat naargelang van het geslacht en de naamval verbogen wordt. Er zijn geen woorden voor 'ja' of 'nee'. In plaats hiervan wordt een aparte constructie gebruikt (bijvoorbeeld: ''A bheil thu sgìth? Tha!'' - Ben je moe? Ik ben/Ja!) Het Schots-Gaelisch gebruikt het Latijnse alfabet, gereduceerd tot zeventien letters. De orthografie is weliswaar complex, maar ook consequent. Daarenboven kent Schots-Gaelisch slechts tien onregelmatige werkwoorden. De taal lijdt onder verengelsing; vele woorden worden uit het Engels overgenomen en op hun Schots-Gaelisch gespeld, zo b.v. 'baidhseagal' ('fiets'), 'telebhisean' ('televisie'), 'taidh' ('das'), 'càr' ('auto'). Het tot op heden beste woordenboek is het Faclair Gàidhlig gu Beurla le Dealbhan van de Engelsman Edward Dwelly, uit 1901.

Verenigd Koninkrijk

Het Verenigd Koninkrijk, officieel het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland, afgekort VK (Engels: United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland, afgekort UK, informeel Britain), is een soevereine staat in West-Europa met ongeveer 63,7 miljoen inwoners, gelegen tussen de Noordzee en de Atlantische Oceaan. In de moderne geschiedenis heeft deze staat als grote mogendheid een belangrijke rol gespeeld.

Het Verenigd Koninkrijk omvat in totaal vier gebieden: