Kultura badaryjska, kultura Badari – nazwa niniejszej jednostki kulturowej związana jest z eponimicznym stanowiskiem w Al-Badari. Następowała po kulturze taskiej. Zespół zjawisk kulturowych utożsamianych z chalkolityczną kulturą badaryjską obejmował swym zasięgiem tereny Górnego Egiptu między Matmar a Qau. Kultura rozwijała się od ok. 4500 do ok. 3800 p.n.e., była współczesna kulturze Fajum A w Dolnym Egipcie. Uległa wpływom mezopotamskim. Ustąpiła kulturze Nagada I (zwanej również kulturą amrańską).
Wyroby krzemienne tej kultury to duże noże kształtowane retuszem płaskim po obu stronach, wąskie drapacze migdałowate, zgrzebła, narzędzia wklęsłe, narzędzia zębate oraz przekłuwacze i ostrza sierpów. Broń reprezentowana jest przez groty strzał i włóczni. Inwentarz kościany w owej kulturze reprezentowany jest przez igły, szpile, szydła, bransolety, haczyki na ryby, łyżki, grzebienie zdobione sylwetkami ptaków. Badaryjczycy nosili ubrania z lnu i skóry.
