Mapa - Seul (Seoul)

Seul, Miasto specjalne Seul (kor. 서울, 서울 특별시 []; Seoul, Seoul Teukbyeolsi; Sŏul, Sŏul T'ŭkpyŏlshi [//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/7d/Ko-Seoul.ogg posłuchaj oryginalnej wymowy]) – stolica i największe miasto Korei Południowej położone w centralno-zachodniej części Półwyspu Koreańskiego, niedaleko na południe od strefy zdemilitaryzowanej (DMZ), wraz z Inczonem i innymi satelitami tworzące jedną z największych (połowa z 50 mln mieszkańców kraju) i najbogatszych (prawie bilion dolarów produktu) metropolii na świecie.

W 2018 Seul odwiedziło 10,13 mln turystów z całego świata – był jedenastym najczęściej odwiedzanym miastem na świecie.

Pierwsze zapiski historyczne dotyczące Seulu pochodzą z roku 18 p.n.e. W tym roku władcy księstwa Baekje zbudowali na terenie dzisiejszego Seulu zespół obronny Wiryeseong. Kamienne mury miały wysokość ok. 6 metrów. Rozwój miasta spowodował zniszczenie fortyfikacji z wyjątkiem wzgórz na północnych przedmieściach Seulu. Jednak czas zachował szereg bram miejskich. Między innymi zachowała się Honginjimu (inaczej Dongdaemun). Brama południowa – Sungnyemun (inaczej Namdaemun) spłonęła 11 lutego 2008 roku, prawdopodobnie w wyniku podpalenia. Kiedy w Korei nastał okres Trzech Królestw ich spory były rozstrzygane właśnie w Wiryeseong. W XIV wieku miasto poddano przebudowie zgodnie z projektami urbanistycznymi ówczesnych władców. W stolicy powstał kompleks pałacowy dynastii Joseon. Największy z nich, czyli Gyeongbokgung poddano na przełomie XX i XXI wieku pracom renowacyjnym.

Podczas walki o władzę na terenie Półwyspu Koreańskiego, ten kto objął panowanie nad rejonem Seulu mógł rządzić całym krajem. Wynikało to z przecinania się w stolicy kilku ważnych szlaków handlowych. W XI wieku władca z dynastii Goryeo zbudował w rejonie Seulu kompleks pałacowy nazywany Południową Stolicą.

W latach 57 p.n.e. – 935 (okres królestwa Silla) miasto nosiło nazwę Seul. W 1394 r., za panowania dynastii Joseon, zmieniono nazwę miasta z Hanyang (漢陽) na Hanseong (漢城), a tego samego roku zostało stolicą Korei. Podczas okupacji Korei przez Japonię nazywało się Gyeongseong (w języku japońskim 京城 – Keijō). Do nazwy Seul powrócono w 1945 r. Nazwa ta wywodzi się od archaicznych słów seobeol lub seorabeol, co znaczyło stolica i pierwotnie odnosiło się do Gyeongju – dawnej stolicy królestwa Silla. Zmiany w języku doprowadziły przez wieki do ugruntowania nazwy Seul. Znakiem hancha oznaczającym stolicę jest 京 (경, gyeong). Czasami ta nazwa pojawia się na rozkładach jazdy, czy oznaczeniach dróg jako symbol Seulu (京釜, 경부, Gyeongbu).

Od końca II wojny światowej po podziale Półwyspu Koreańskiego na dwa państwa Seul został stolicą Republiki Korei (Korei Południowej), a Pjongjang stał się stolicą Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej (Korei Północnej). Podczas wojny koreańskiej przez krótki czas Seul był zajęty przez komunistycznych okupantów, a stolicę Korei Południowej przeniesiono do Pusan (Busan).

Seul został prawie doszczętnie zniszczony podczas wojny koreańskiej. Po wojnie został jednak szybko odbudowany przy pomocy państw zachodnich, głównie Stanów Zjednoczonych. W 1995 r. zawaliło się centrum handlowe Sampoong, mieszczące się w dzielnicy Seocho-gu. Pod względem liczby ofiar – 502 zabitych i 973 rannych – jest to największa katastrofa budowlana w historii. W 1988 r. w Seulu odbyła się olimpiada letnia, a w 2002 r. część mistrzostw świata w piłce nożnej (reszta miała miejsce w Japonii).