Język mongolski

Język mongolski
Język mongolski (mong. ) – główny język z rodziny mongolskiej. W węższym znaczeniu nazwa ta odnosi się do dialektu chałchaskiego, będącego podstawą współczesnego standardu literackiego i faktycznie pełniącego funkcję języka urzędowego Mongolii (z tego względu język mongolski bywa czasem nazywany także chałcha-mongolskim albo po prostu chałchaskim). W szerszym znaczeniu nazwa ta obejmuje także szereg dialektów ludności mongolskiej z terenów niepodległego państwa mongolskiego, niektórych obszarów Rosji oraz niektórych prowincji Chińskiej Republiki Ludowej, m.in. dialekty: czacharski, uracki, chorczyn-tumucki, chorczyński, udżumczyński, ordoski. Całkowita liczba osób mówiących językiem mongolskim w szerszym znaczeniu szacowana jest na ok. 7 milionów.

Z punktu widzenia typologii wykazuje charakter aglutynacyjny. Charakteryzuje się też harmonią wokaliczną.

Język mongolski w Mongolii zapisywany jest przede wszystkim cyrylicą, która w tym kraju zdecydowanie dominuje i ma status oficjalny (wraz z bardzo sporadycznie używanym pismem tradycyjnym). Jednakże upowszechniona jest także znajomość alfabetu łacińskiego, dziś często stosowanego w domenach komunikacji nieformalnej. Ludność mongolska w Chinach zachowała tradycyjne pismo mongolskie.

Jednym z pierwszych europejskich badaczy języka mongolskiego był polski filolog Józef Kowalewski, autor Słownika mongolsko-rosyjsko-francuskiego (1844–1849) i Mongolskiej Chrestomatii (1836–1837) oraz twórca i kierownik pierwszej katedry mongolistyki w Rosji.

Język mongolski przez wieki charakteryzował się silną dyglosją. Tradycyjny język piśmiennictwa, tzw. mongolski klasyczny, prawdopodobnie w żadnym okresie znanej nam historii literatury mongolskiej nie odzwierciedlał języka mówionego – plemiona mongolskie porozumiewały się własnymi dialektami, często znacznie różniącymi się od wersji pisanej.

Nie wiadomo dokładnie, kiedy opracowano alfabet mongolski i zaczęto posługiwać się ponadregionalną, klasyczną wersją języka mongolskiego. Najstarsze zabytki piśmiennictwa, jakie dotrwały do naszych czasów, pochodzą z XIII wieku, jednak uważa się, że klasyczny język mongolski stosowany był w piśmie już w wieku XII lub nawet wcześniej. Oparto go najprawdopodobniej na jakimś archaicznym, używanym ówcześnie języku rodziny mongolskiej albo też na hipotetycznym języku staromongolskim, jak określa się stadium rozwojowe języka Mongołów sprzed okresu podbojów Czyngis-chana. Nie zachowały się jednak żadne źródła pozwalające na zweryfikowanie tej tezy, ani też umożliwiające dokładną rekonstrukcję języka mówionego z tamtych czasów.

Dużo większa liczba informacji pochodzi natomiast z okresu istnienia tzw. języka średniomongolskiego, tj. zespołu dialektów z okresu od przełomu XII i XIII wieku do przełomu wieków XV i XVI. Dialekty te, w wyniku podbojów Czyngis-chana rozproszone były po olbrzymich obszarach od Mandżurii aż po Europę Wschodnią. Z czasem rozwinęły się z nich współczesne języki rodziny mongolskiej. W okresie języka średniomongolskiego był to jednak dość zwarty zespół etnolektów.

Począwszy od wieku XVII można już jednak mówić o rozpadzie „języka ogólnomongolskiego” i historii języka nowomongolskiego jako odrębnego od pozostałych języków mongolskich. Wskazuje na to między innymi przykład języka ojrackiego, który wykształcił wówczas własną tradycję piśmienniczą (w tzw. piśmie ojrackim, powstałym na bazie alfabetu mongolskiego), odrębną od tradycji innych plemion.

Po II wojnie światowej do rangi ponadregionalnego języka Mongołów wyniesiono dialekt chałchaski. Stał się on podstawą współczesnego standardu literackiego. Ponadto, jako jeden z dialektów języka nowomongolskiego zrozumiały jest też dla plemion mongolskich z Mongolii Wewnętrznej, przez co stanowi ważny środek komunikacji ponadetnicznej w tym regionie.

Mongolski jest językiem urzędowym niepodległego państwa mongolskiego, gdzie pozostaje głównym środkiem komunikacji. W użyciu są również języki obce – historycznie upowszechniony rosyjski, a dziś przede wszystkim angielski. Przez 70 lat Mongolia znajdowała się pod silnym wpływem Związku Radzieckiego, a co za tym idzie kultury i języka rosyjskiego. W dialekcie chałchaskim zachowała się toteż warstwa zapożyczeń rosyjskich, opisujących nowsze zagadnienia polityczne i naukowe.
Kraj (państwo)
  • Mongolia
    Mongolia (mong. Монгол улс, trb.: Mongol uls; pismo mongolskie:, trb.: Monggol Ulus) – państwo śródlądowe w środkowowschodniej Azji. Od północy graniczy z Rosją, a od wschodu, zachodu i południa z Chinami. Stolicą i największym miastem jest Ułan Bator, gdzie zamieszkuje ok. 47% populacji całego kraju. Mongolia jest republiką parlamentarną.