Ιαπωνική γλώσσα
Η Ιαπωνική (日本語, νιχόνγκο) είναι γλώσσα που ομιλείται από 127 εκατ. ανθρώπους, κυρίως στην Ιαπωνία, αλλά και σε κοινότητες Ιαπώνων μεταναστών σε όλο τον κόσμο. Θεωρείται συγκολλητική γλώσσα και διακρίνεται για το σύνθετο πλέγμα εκφράσεων ευγενείας που απεικονίζουν την ιεραρχική φύση της ιαπωνικής κοινωνίας, με ρηματικούς τύπους και ιδιαίτερο λεξιλόγιο που υποδεικνύει τη σχετική θέση του ομιλητή και του ακροατή. Η δεξαμενή ήχων της Ιαπωνικής είναι σχετικά μικρή και διαθέτει ένα λεξικογραφικά διακριτό σύστημα τόνων (έντασης φωνής). Το ιστορικό αρχείο της γλώσσας ανάγεται στον 8ο αιώνα, όταν συντέθηκαν τα τρία μείζονα έργα της αρχαίας ιαπωνικής.
Η Ιαπωνική γράφεται με συνδυασμό τριών διαφορετικών τύπων χαρακτήρων: Οι κινεζικοί χαρακτήρες (ονομάζονται Κάντζι), ενώ οι δύο συλλαβικές γραφές, χιραγκάνα και κατακάνα. Το λατινικό αλφάβητο (που αποκαλείται ρομάτζι) χρησιμοποιείται συχνά στη σύγχρονη Ιαπωνική, για ονόματα εταιρειών, διαφημιστικούς λόγους ή υπολογιστική χρήση. Η αραβική αρίθμηση χρησιμοποιείται εν γένει, αλλά επίσης κοινός τόπος είναι η παραδοσιακή Κινεζική/Ιαπωνική αρίθμηση.
Το ιαπωνικό λεξιλόγιο έχει επηρεαστεί ιδιαίτερα από δάνεια άλλων γλωσσών. Μεγάλος αριθμός λέξεων προέρχονται από την Κινεζική ή δημιουργήθηκαν βάσει κινεζικών προτύπων, σε μια περίοδο 1.500 τουλάχιστον χρόνων. Από τα τέλη του 19ου αιώνα, η Ιαπωνική δανείστηκε αρκετά μεγάλο αριθμό λέξεων, κυρίως αγγλικών.
Οι ιστορικοί γλωσσολόγοι που εξειδικεύονται στην Ιαπωνική συμφωνούν ότι είναι ένα από τα δύο μέλη της Ιαπωνικής γλωσσικής οικογένειας. Το άλλο μέλος είναι οι Ριουκιουανές γλώσσες. (Μια παλαιότερη άποψή, την οποία ασπάζονται αρκετοί μη γλωσσολόγοι, είναι ότι η Ιαπωνική είναι απομονωμένη γλώσσα, της οποίας οι Ριουκιουάν γλώσσες είναι διάλεκτοι.)
Η γενετική συγγένεια της Ιαπωνικής οικογένειας είναι αβέβαιη. Έχουν προταθεί διάφορες θεωρίες, που τη συνδέουν με μια ποικιλία άλλων γλωσσών και οικογενειών, ανάμεσα στις οποίες περιλαμβάνονται εξαφανισμένες γλώσσες που ομιλούντο από ιστορικούς πολιτισμούς της κορεατικής χερσονήσου, οι Αλταϊκές και οι Αυστρονησιακές. Συχνά προτάθηκε ως κρεολή γλώσσα, καθώς συνδυάζει στοιχεία από αρκετές γλώσσες. Οι διάφορες θεωρίες που έχουν προταθεί εκτίθενται λεπτομερειακά στο άρθρο σχετικά με τις ταξινομήσεις της Ιαπωνικής γλώσσας. Έως τώρα, καμία θεωρία δεν είναι γενικώς αποδεκτή ως ορθή και το θέμα πιθανώς θα παραμείνει υπό αμφισβήτηση και στο μέλλον.
Η Ιαπωνική γράφεται με συνδυασμό τριών διαφορετικών τύπων χαρακτήρων: Οι κινεζικοί χαρακτήρες (ονομάζονται Κάντζι), ενώ οι δύο συλλαβικές γραφές, χιραγκάνα και κατακάνα. Το λατινικό αλφάβητο (που αποκαλείται ρομάτζι) χρησιμοποιείται συχνά στη σύγχρονη Ιαπωνική, για ονόματα εταιρειών, διαφημιστικούς λόγους ή υπολογιστική χρήση. Η αραβική αρίθμηση χρησιμοποιείται εν γένει, αλλά επίσης κοινός τόπος είναι η παραδοσιακή Κινεζική/Ιαπωνική αρίθμηση.
Το ιαπωνικό λεξιλόγιο έχει επηρεαστεί ιδιαίτερα από δάνεια άλλων γλωσσών. Μεγάλος αριθμός λέξεων προέρχονται από την Κινεζική ή δημιουργήθηκαν βάσει κινεζικών προτύπων, σε μια περίοδο 1.500 τουλάχιστον χρόνων. Από τα τέλη του 19ου αιώνα, η Ιαπωνική δανείστηκε αρκετά μεγάλο αριθμό λέξεων, κυρίως αγγλικών.
Οι ιστορικοί γλωσσολόγοι που εξειδικεύονται στην Ιαπωνική συμφωνούν ότι είναι ένα από τα δύο μέλη της Ιαπωνικής γλωσσικής οικογένειας. Το άλλο μέλος είναι οι Ριουκιουανές γλώσσες. (Μια παλαιότερη άποψή, την οποία ασπάζονται αρκετοί μη γλωσσολόγοι, είναι ότι η Ιαπωνική είναι απομονωμένη γλώσσα, της οποίας οι Ριουκιουάν γλώσσες είναι διάλεκτοι.)
Η γενετική συγγένεια της Ιαπωνικής οικογένειας είναι αβέβαιη. Έχουν προταθεί διάφορες θεωρίες, που τη συνδέουν με μια ποικιλία άλλων γλωσσών και οικογενειών, ανάμεσα στις οποίες περιλαμβάνονται εξαφανισμένες γλώσσες που ομιλούντο από ιστορικούς πολιτισμούς της κορεατικής χερσονήσου, οι Αλταϊκές και οι Αυστρονησιακές. Συχνά προτάθηκε ως κρεολή γλώσσα, καθώς συνδυάζει στοιχεία από αρκετές γλώσσες. Οι διάφορες θεωρίες που έχουν προταθεί εκτίθενται λεπτομερειακά στο άρθρο σχετικά με τις ταξινομήσεις της Ιαπωνικής γλώσσας. Έως τώρα, καμία θεωρία δεν είναι γενικώς αποδεκτή ως ορθή και το θέμα πιθανώς θα παραμείνει υπό αμφισβήτηση και στο μέλλον.
Χώρα
-
Ιαπωνία
Η Ιαπωνία (日本 επίσημα: 日本国, [//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/86/Ja-nippon_nihonkoku.ogg προφορά▶]) είναι νησιωτική χώρα της Ανατολικής Ασίας. Έχει έκταση 377.975 τ.χλμ. και πληθυσμό 125.440.000 κατοίκους (σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2022 ). Η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Ιαπωνίας, είναι το Τόκιο, το οποίο μαζί με τη μητροπολιτική περιοχή έχει περισσότερους από 37 εκατομμύρια κατοίκους και αποτελεί τη μεγαλύτερη Μητροπολιτική Περιοχή στον κόσμο.
Η Ιαπωνία, εκτείνεται σε μεγάλο μέρος του Ιαπωνικού Αρχιπελάγους, στον βορειοδυτικό Ειρηνικό ωκεανό και κατά μήκος των ακτών της Ρωσίας και της Κορέας, από τις οποίες χωρίζεται από τη Θάλασσα της Ιαπωνίας. Αποτελείται από τέσσερα μεγάλα νησιά, Χοκκάιντο, Σικόκου, Κιούσου και Χονσού, τα οποία συνοδεύονται επίσης από χιλιάδες μικρότερα (για την ακρίβεια το αρχιπέλαγος της Ιαπωνίας αποτελείται από 6.852 νησιά). Τα περισσότερα από αυτά είναι ορεινά και ηφαιστειακά· για παράδειγμα η ψηλότερη κορυφή της Ιαπωνίας το όρος Φούτζι, είναι ηφαίστειο. -
Παλάου
Η Δημοκρατία του Παλάου βρίσκεται στο δυτικό Ειρηνικό ωκεανό και περιλαμβάνει περισσότερα από 200 νησιά του αρχιπελάγους των Καρολίνων νήσων. Το Παλάου όπως και τα υπόλοιπα νησιά της Μικρονησίας αποικήθηκαν αρχικά από τους Ισπανούς από τους οποίους πουλήθηκαν στους Γερμανούς το 1899. Κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η περιοχή καταλήφθηκε από τους Ιάπωνες. Από το 1945 τον έλεγχο των νησιών ανέλαβαν οι Η.Π.Α. μέχρι το 1994 οπότε και το Παλάου έγινε ανεξάρτητο κράτος σε ελεύθερη σύνδεση με τις Η.Π.Α. Πρωτεύουσα της χώρας από το 2006 είναι η Νγκερουλμούντ. Η οικονομία του Παλάου βασίζεται κυρίως στην αλιεία και την αμερικανική βοήθεια που λαμβάνει η χώρα.
Το αρχιπέλαγος είναι επίσης γνωστό με την ονομασία Μαύρα Νησιά. Τα νησιά αυτά είχαν ως πληθυσμό Νέγρους ή Πυγμαίους μέχρι τον 12ο αιώνα. Ο νεότερος πληθυσμός, κρίνοντας από την γλώσσα, προέρχεται από τα νησιά Σούντα, μέρος των Νοτιοδυτικών νησιών, ένα νησί σε απόσταση 600 χιλιομέτρων από το κεντρικό νησί των Παλάου. Ανακαλύφθηκε από τους Ευρωπαίους νωρίτερα από το 1522, όταν το Τρινιντάντ, το πλοίο του Φερδινάρδου Μαγγελάνου, παρατήρησε δύο μικρά νησιά που τα ονόμασε San Juan. Οι Βρετανοί έμποροι έγιναν μόνιμοι επισκέπτες του αρχιπελάγους το 18ου αιώνα και κατά την διάρκεια του 19ου αιώνα τα νησιά κατέληξαν στην Ισπανία. Εξαιτίας της ήττας των Ισπανών στον Αμερικανο-Ισπανικό πόλεμο, η Ισπανία πούλησε τα Παλάου και το μεγαλύτερο μέρος από τα νησιά Καρολίνα στους Γερμανούς το 1899. Το 1914 ο έλεγχος πέρασε στην Ιαπωνία και κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου τα νησιά κατέλαβαν οι ΗΠΑ.